Anna Karolina #178: De waarheid
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Daan is het stiekeme gedoe van Anna zat en besluit, op hun huwelijksdag, verhaal te halen bij Damir.
Het antwoord laat te lang op zich wachten.
Lees ook: Anna Karolina #177: Het kruispunt
'Het is duidelijk Damir. Laat me voortaan met rust.'
'Anna, waarom doe je zo zwart/wit? Je kan toch niet van mij verwachten dat ik je nu, a la minute, een antwoord kan geven op zo'n grote vraag. We kennen elkaar nog niet eens zo lang.'
Ik voel me kleiner worden in mijn lichaam. Alsof ieder woord van hem een stukje van me wegsnijdt.
'Misschien ben ik ook een hopeloze romanticus of zo, een domme gans wat de liefde betreft, of een naïeve trut die in sprookjes gelooft, maar weet je, ik hoef nooit op dit soort vragen lang na te denken. Ik weet, nee, ik voel de waarheid in mijn hart.'
Zijn greep wordt nu nog strakker en ik voel zijn sterke vingers in mijn vlees dringen.
'Laat me los. Je doet me pijn Damir.'
'En dus ga je trouwen met de man waar je niet de liefde voor voelt die je voor mij voelt?'
'Ja, dat ga ik doen ja.'
'Hoe dom kan je zijn? Je gaat je eigen ongeluk tegemoet. Je weet dat dit gedoemd is om te mislukken.'
'Weet je, ik heb gehoord dat geluk iets is waar je voor kan kiezen. En ook al vond ik het altijd bullshit, ik denk dat ik een poging ga wagen. Ik kies ervoor om gelukkig te zijn. En geloof me, als je zonet JA had geantwoord zou ik bang zijn, vreselijk bang, maar het vooruitzicht van mijn huwelijk met Daan maakt me juist kalm.'
'Anna, alsjeblieft niet doen.'
Damir laat me los en gaat nu door zijn knieën hangen en blijft mijn beide handen vasthouden als waren het twee touwen die hem nog in leven houden boven een afgrond.
'Dag Damir.'
Ik wrik me los en stap van hem weg. Het was zijn laatste kans om me nog te doen twijfelen, maar nu de keuze is gemaakt voel ik me opgelucht. Ik stap het stadhuis binnen en zie het nerveuze gezicht van Daan.
'Waar ging dat allemaal over?'
'Niks, het is niet belangrijk. Er was iets met Julia, maar volgens mij gaat het nu wel goed. Ik bel haar straks.'
'En dat komt die vage gast op je huwelijksdag vertellen? Anna, vertel me de waarheid. Ik ben dat gekonkel zat.'
'Schat, ik zeg toch, er is niks. We gaan trouwen. Kom.'
Ik pak Daan bij de hand, maar hij slaat me ijskoud van zich af.
'Als jij het me niet vertelt, doet hij het wel.'
En met een ferme tred stapt hij aan me voorbij en loopt naar buiten. Ik dacht dat deze nachtmerrie voorbij was, maar nu krijg ik het akelige gevoel dat het nu pas begonnen is. Ik trek mijn lange jurk omhoog en ren achter hem aan.
'Daan, alsjeblieft. Kom terug. Alsjeblieft.'
Hij hoort me niet, of verkiest me te negeren. Ik prefel een gebed in mezelf in de hoop dat Damir reeds vertrokken is met de wagen, maar zie hem in de verte nog steeds gehurkt, met zijn hoofd naar beneden, hangend op de stoep zitten. En het ergste wat kon gebeuren gebeurt. Daan schopt tegen hem aan en slaat met zijn vuist van onderen hard tegen zijn kin aan.
'Stop, houd op.'
Ik snel ernaartoe en buig me over de bloedende Damir heen.
'Wat bezielt jou? Ben je gek geworden of zo?'
Lees ook: Anna Karolina #176: De vrouw van Damir
Ik kijk woedend op naar Daan.
'Hou je mond. Hou alsjeblieft je mond Anna. Ik heb al lang genoeg gedaan alsof ik het niet doorhad.'
'Waar heb je het over?'
'Waar ik het over heb? Over jou en hem natuurlijk. Kijk me in de ogen aan en zeg me dat je niks voor deze gast voelt. Vooruit. Toe maar.'
Rode straaltjes bloed stromen vanuit Damirs gelaat over mijn jurk heen. Ik kijk in zijn ogen en zie alleen maar donkerte en pijn. Ik ben in de war. Ik weet even niks meer. Ik kijk van mijn trouwjurk naar Damir, naar Daan en weer terug naar mijn bebloede jurk. En ineens wordt alles helder. Ik ben de schuld van dit alles. Niet Daan, niet Damir. Ik. Alsof ongeluk mij lijkt te achtervolgen door de keuzes die ik maak. En als gelukkig zijn een keuze is, dan wordt het eens tijd dat ik deze ga maken.
'Ik voel niks voor hem.'
Zeg ik zacht en knijp tegelijkertijd zacht in Damirs schouder.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
