Anna Karolina #121: Lokaas
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Joost ontvoert Anna om haar als lokaas te gebruiken voor Damir, terwijl Anna met man en macht probeert om de controle terug te krijgen.
We lopen langs een winkelmedewerkster die duidelijk nooit moeite heeft gedaan behoeftige klanten van advies te voorzien en verveeld wat kledingstukken recht aan het hangen is. Ik gooi mijn gewicht in de strijd om een beetje in de buurt van het meisje te komen, in de hoop dat ze even haar blik onze kant op richt, maar Joost trekt me direct weer dicht tegen zich aan.
Lees ook: Anna Karolina #120: De ontvoering
'Als je het maar uit je hoofd laat.'
Zijn stem klinkt dreigend en ik ruik dat de man verre van nuchter is.
'Waar gaan we naartoe?'
'Jij houdt vanaf nu je bek, anders zal ik er persoonlijk voor zorgen dat jij je lieve Julia nooit meer ziet. Afgesproken.'
Het enige dat ik doe is licht knikken. Eenmaal buiten lopen we richting het parkeerterrein achter de winkelstraat. Ik heb ooit gehoord dat als je gedurende een ongewenste situatie meegenomen wordt, je vooral ervoor moet zorgen dat je niet naar een andere locatie wordt gebracht. Want eenmaal daar ben je kwetsbaar, onvindbaar en vooral de lul. Ik probeer na te denken over een mogelijke stap om me bij de engerd weg te krijgen, maar ik kan echt niks bedenken. Alle hoop ligt nu in de handen van mijn andere grote bedreiging: Damir.
Ik begin te trillen van de zenuwen. Wat moet Daan straks in hemelsnaam denken als hij thuiskomt en ik er nog niet ben? Zijn vertrouwen in mij wordt de afgelopen dagen al steeds op de proef gesteld, lijkt het wel. Ik ben hem langzaamaan kwijt aan het raken, ik voel het. En mijn afspraak morgenochtend met Lourraine bij Touch up... Nee, dit kan niet waar zijn.
'Alsjeblieft, ik ga niet gillen. Wat wil je van mij? Ik moet echt vanavond naar huis. Ik moet naar mijn verloofde…'
'Kop dicht. Instappen.'
We staan voor een bordeauxrode oldtimer. Ik doe wat hij zegt en ga nerveus op de passagiersstoel zitten. De auto ligt vol met lege blikken bier en halfvolle zakken ondefinieerbare snacks. Ik moet hieruit zien te komen. En wel heel snel.
'Joost, alsjeblieft, ik weet dat je me geen pijn wilt doen, laat staan Juul. Je wilt Damir. Geloof me, daar kan ik je bij helpen.'
Joost kijkt me geïrriteerd doch afwachtend aan.
'Damir heeft me een voorstel gedaan. Hij wil me graag zien, met me afspreken. Ik kan je bij hem brengen als dat is wat je wilt. Dan zoeken jullie het verder maar samen uit. Ik vertel niemand dat ik je gezien heb. Alsjeblieft.'
Lees ook: Anna Karolina #119: In tweestrijd
'O ja? De man heeft je een voorstel gedaan? Ik wist dat je op zijn to do-lijstje stond, maar hij is dus al verder met je? Interessant. Ik was eigenlijk van plan om jou als aas te gebruiken en de man te chanteren, maar misschien is het beter om hem nietsvermoedend in de val te lokken. Weet je wat, doe maar. Maak een afspraak. Bellen. Nu.'
Joost stopt me mijn mobiel in mijn handen, steekt een sigaret op en kijkt met zijn spitse harde trekken voor zich uit. Ik bel het nummer van Damir. Met een beetje geluk heeft-ie mijn bericht van zonet ontvangen en snapt-ie dat het allemaal een vooropgezet plan is.
'Anna. Jou had ik niet verwacht. Wat een aangename verrassing.'
Verdomme, hij heeft mijn bericht nog niet gelezen. Ik ben even uit mijn doen, maar herstel mezelf snel en haal diep adem.
'Ja hoi, ik, ik ben eruit. Ik wil je graag zien.'
'Echt. Meen je dat?'
'Ja. Ja, lijkt me een goed plan.'
'Mij ook. Ik blijf de hele tijd aan je denken, aan onze nacht samen. Je maakt me heel blij hiermee Anna, dat meen ik.'
'Ik wil je zo snel mogelijk zien. '
Joost port me in mijn zij en schuift me een papiertje onder de neus.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
