Deel 2: Een donzen dekbed in de zomer
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
Julia, mijn beste vriendin, en ik zitten in haar gloednieuwe grijze Mini. Een cadeautje van haar oudere minnaar.
'Mooi bakkie he? Peter voelt dat er iets aan de hand is, denk ik. Hij is echt wel lief, hoor. Maar ik weet niet hoe vaak ik nog het excuus kan blijven gebruiken dat ik ongesteld ben of hoofdpijn heb. Zo fijn dat je meegaat, schat.'
Lees ook: Anna Karolina #102: Dame in nood
Ze kijkt me lief glimlachend aan.
We zijn onderweg naar het bekendste medium van Zeeland. Bij Juul stond het al een paar weken op de agenda, ik kon na wat paaiende woorden een uurtje vóór de sessie van Juul aftroggelen. Juul heeft het in haar hoofd gehaald om antwoorden te zoeken in het spirituele. Hierbij moet gezegd worden dat Julia’s enige spirituele ervaring op Ibiza plaatsvond en dat kwam alleen door het paarse pilletje dat een half uur daarvoor haar keel was ingegaan. Ze zag engelen, voelde liefde voor iedereen en heeft zich de volgende dag behangen met kettingen en armbanden met helende krachten. Ik kijk naar haar en glimlach. Ze is een lieve vriendin. Mijn beste vriendin, ware het niet dat ik verzwijg dat ik Daan nog zie.
'We worden er niet jonger op, pop. Hoelang wil je nog in dat kleine appartement in de Pijp blijven wonen? Je laatste - soort van - relatie was met die lafaard Daan, toch? Nou, blij dat je daar in ieder geval vanaf bent.'
Ik knik.
We komen aan in een nieuwbouwwijk. Ik knijp in haar hand. Deze dag draait om haar. Daan is mijn liefde. Daar ben ik kortgeleden achter gekomen. Dat hij een relatie heeft, probeer ik al twee jaar te negeren. Hoe vaak ik al niet geprobeerd heb om het te beëindigen… ik ben de tel kwijt. Denken dat je je hart kunt sturen is hetzelfde als denken dat je na je welgekozen studie daadwerkelijk in het desbetreffende vak terecht komt. Wishful thinking.
Lees ook: Anna Karolina #103: Op slot
'Tot zo.' Juul blijft in de auto zitten. Ik bel aan. Een kortgeknipte blondine van middelbare leeftijd doet open. Ze kijkt blij verrast uit haar grote blauwe ogen en ik voel dat er zich meteen een muur om mij optrekt. Ze kijkt dwars door me heen. Dit voelt onwennig en eng.
'Kom binnen. We gaan naar de keuken. Thee?'
Ik ga zitten en de blonde Jomanda begint wat in haar keukenkastje te rommelen.
'Je alwetendheid wordt verward met arrogantie. Mensen begrijpen je niet, hè?'
Eh, oké. Waar komt dit ineens vandaan? Ik zoek naar een tegeltje waar ze de wijsheid van afleest.
'Alle mannen waar je nu mee bezig bent zijn het niet.'
Er is er welgeteld één… of zij weet meer dan ik.
'Eén ervan heeft een relatie. Maar hij gaat nooit weg bij zijn vrouw. Laat hem los. Volgend jaar komt de man waarop je wacht. Ik zie een hond, twee kinderen en je gaat net buiten Amsterdam wonen. Hij is een manager, heeft tientallen mensen in dienst en jullie zullen een paar maanden per jaar in het buitenland doorbrengen.'
Daan loslaten?
'Mannen begrijpen je niet. Weet je wat je bent? Je bent als een donzen dekbed in de zomer. Te warm, te veel. Ze willen je van zich afgooien en ademhalen. Zoek balans, geef niet alles meteen weg. Geef ze de ruimte om echt voor je te kiezen en achter jou aan te jagen.
Mijn ogen worden vochtig, mijn mond droog en ik voel me moe. Heel moe.
'Kijk eens. Thee.'
Te warm, te heet. Ik brand mijn vingers.
Wordt vervolgd...
Deel 1 gemist? Lees het verhaal van vorige week hier terug!
