Anna Karolina #68: De straf
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Al lijkt hun toekomst nu aan een zijden draadje te hangen.
'Met wie ben je? Laat me alsjeblieft niet in deze onzekerheid achter. Daan, alsjeblieft.'
Lees ook: Anna Karolina #67: De schuld
Ik hoor dat mijn woorden klinken als een smeekbede, en dat zijn ze ook. Als ik Daan nu kwijtraak, dan weet ik niet hoe ik verder moet.
Waarom zijn we dit überhaupt aangegaan? Al was het niet echt, het plezier en ons jarenlange lijfelijke genot lijken nu het mooist haalbare. Sinds we besloten hebben om het serieus met elkaar te proberen, lijkt alles één groot misverstand. Ik heb de neiging om op te hangen om te voorkomen dat we nog meer schade aanrichten.
'Anna, begrijp nou dat ik je juist wil laten inzien dat je moet ophouden met alle spelletjes. Ik weet dat het gedoe met Monique een flinke klap voor je was, maar om nu met een vreemde aan te pappen en het online te delen om me een loer te draaien, sorry, daar ben ik te volwassen voor. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik met oogkleppen op door het leven ga. Je doet net alsof ik elk moment weer een scheve schaats ga rijden. Ik heb geen zin in dat soort bullshit. Je neemt me hoe ik ben, of niet.'
Ik wil krijsen dat hij mij ervan beschuldigt dat ik met een of andere vage hipster aan het aanpappen was en duidelijk niet weet wie ik ben, maar ik slik het in. Het beeld dat ik van mijn liefde heb, vervaagt langzaam. Daan voelt aan als een vreemde. Is dit wat hij bedoelde toen hij zei dat we moesten doen alsof we elkaar net hadden ontmoet? Ik blijf te lang stil merk ik, maar er komt gewoon niks over mijn lippen. Hij wil met een schone lei beginnen? Nou, ik ben alvast zo blanco als wat.
'Anna. Ben je er nog? Hallo? Weet je wat, ik ga nu ophangen. Slaap er een nachtje over. O en ik ben met Johan, een collega. Kom je in ieder geval een beetje aan je slaap toe, in plaats van dat je je allerlei onzin in je hoofd gaat halen. We leven niet in een soap.'
'Niet ophangen, alsjeblieft. Niet doen. Wat ben je allemaal van plan? Wat gaan jullie doen?'
'Anna, niet doen. Slaap lekker.'
Lees ook: Anna Karolina #66: Adieu
Daan hangt op. Ik voel onvrede. De woorden die ik wilde horen, de woorden die me rust zouden geven, zijn geen van alle gesproken. Hij is me aan het straffen. Ik weet het zeker. Of heeft hij gelijk? Ben ik onbewust bezig ons te saboteren? Ik denk terug aan mijn vorige relaties en tuimel langzaam in slaap. Morgenochtend schrijf ik het allemaal op. Overzicht, dat is wat ik nodig heb. Misschien dat het helpt. Alles lijkt nu een grote chaos. En nee, niet de kleurrijke soort waar ik altijd behoefte aan heb gehad. Niks klopt en het is aan mij om er orde in te scheppen. Ik heb een nieuwe aanpak nodig, een nieuw plan. Na wat gedraai val ik in slaap.
De volgende ochtend wordt ik verstrooid wakker. Ik besef dat er iets is. Dat ik iets moet doen vandaag. Het idee dat ik mijn liefde kwijt kan raken zonder duidelijke reden, maakt me klaarwakker en gefocust. Vastbesloten om de klus te klaren en te zorgen dat de donkere wolken verdrijven, pak ik mijn laptop en begin te tikken. De enige manier om iets aan de toekomst te veranderen is door te kijken of ik kan leren van mijn verleden. De woorden vloeien uit mijn vingers…
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
