Anna Karolina #156: De waarheid achterhaalt de leugen
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Nu ze weer samen is met Daan kan ze het verleden achter zich laten. Tot hij zegt dat hij van haar houdt.
Ik zie de liefde, net als mijn donkere zelf, weerspiegelt in zijn ogen. Ook al ben ik me bewust van mijn slechte intentie, ergens geniet ik ervan. En daardoor voel ik me nog rotter. Ik kruip van hem af en voor ik het weet barst de donkere rotzooi als een lava uit mijn mond.
'Ik heb seks gehad met een ander.'
Er klinkt oorverdovende stilte, zelfs buiten lijkt alles tot stilstand gekomen. Mijn heupbewegingen stoppen als ook de stoten van Daan. Hij kijkt langs me heen en trekt me van zich af. Ik sla mijn armen om me heen en met knikkende knieën loop ik richting de bank. De onverwachte leegte in mijn onderbuik trekt door naar mijn hele lijf. Ik voel me misselijk en breekbaar.
Lees ook: Anna Karolina #155: Een frustrerend lot
De geluiden die uit Daan komen verraden niks goeds. Hij ademt diep in en laat vervolgens zijn schouders hangen en dat een paar keer achter elkaar.
'Dus, als ik het goed begrijp ben jij vreemdgegaan. Jij, die iedere keer als ik met een vrouw praat er het slechtste van denkt. Jij, die zogenaamd altijd zo onschuldig was. Jij Anna, bent op een andere kerel gaan zitten! Ga uit mijn huis! Nu!'
'Daan…'
'Hier praat je jezelf echt niet meer uit.'
'Dit is ook mijn huis, ja.'
'Heb je het ook hier gedaan? In ons bed?'
'Nee, natuurlijk niet.'
Flarden van Damir hier in huis, toen die me is gevolgd en me vergezeld heeft naar mijn sollicitatiegesprek, schieten door mijn hoofd.
'Luister, het stelde niks voor. Hij drong zich aan me op.'
'Wie? Oh wacht, nee, laat me raden. Die fucking crimineel zeker met zijn rotkop.'
Ik weet niet waar ik het vandaan haal. Alsof liegen me sinds een tijdje makkelijker afgaat dan de waarheid vertellen.
'Jij was zo afwezig Daan. En hij was overal ineens. Alsof hij zijn zinnen op me had gezet.'
'Dus toch. Ik voelde al een erg unheimlich gevoel bij die gast. En mij maar chanteren met die foto van Liv en mij.'
'Nu we toch bezig zijn, Daan. Is dit hét moment om me te vertellen of er echt niks is gebeurd tussen jou en die Liv.'
'Nee natuurlijk niet. Dat kind kijkt tegen me op en adoreert me. En ja, dan flirt ik een beetje met haar om haar een fijn gevoel te geven, maar meer is het niet. Maar vertel, wanneer is het gebeurd? Waar?'
Ik voel de hitte mijn gezicht bewerken en calculeer heel snel in mijn hoofd wat het beste is om nu aan het licht te brengen.
'Ik werd achtervolgd. Hij heeft me gered. Ik was zo bang. En toen gebeurde het ineens.'
'Wat is dit nou weer voor een lulverhaal. Jij achtervolgd?'
'Ik wilde het je vertellen, maar ik kon je niet bereiken. Die Joost wilde zijn revanche op Damir. En daar werd ik de dupe van.'
'Nou nou, arme jij. Ik denk dat hij je flink onder handen heeft genomen en dat je er ook nog van genoten hebt ook.'
'Verdomme Daan. Houd op. Het is gebeurd en ik had er meteen weer spijt van. Het was gewoon seks.'
Ik zie dat hij rustig wordt, sta op van de bank en pak hem vast. Angst dat hij me uit reflex weg zal duwen heerst in iedere cel van mijn lijf, maar ik moet het erop wagen. Deze nachtmerrie zou nu voor het grootste gedeelte voorbij kunnen zijn. Nu ik dit eruit gebraakt heb, is het grootste gedeelte van de leugen aan het licht gekomen en staat niets ons meer in de weg. Al helemaal omdat Damir zich uit mijn leven heeft gedelete.
'Anna, ik wil even alleen zijn. Maar ik geloof je. Iedereen maakt vroeg of laat wel eens een foute beslissing.'
Lees ook: Anna Karolina #154: De enige juiste beslissing
Daan doet zijn schoenen aan en grijpt zijn autosleutels. Zijn blik staat afwezig.
'Kom je terug?'
Hij hoort me niet meer en een harde klap echoot door het huis.
Wordt vervolgd
