Anna Karolina #55: De narcist
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Daan, die volgens zijn ex Claudia een narcist is. En daar zou ze nog weleens gelijk in kunnen hebben...
Ik scroll door de vele kenmerken van een narcist heen die op mijn scherm verschijnen en krijg het benauwd.
Zijn charismatisch, charmant en lijken geïnteresseerd in de ander. Geven je het gevoel dat je speciaal bent. Ze scoren goed bij de andere sekse. Zijn aantrekkelijk. Hebben relatief veel seksuele partners en beginnen makkelijk aan nieuwe relaties. Zijn altijd op zoek naar een leuker exemplaar als ze in een relatie zitten en kijken altijd om zich heen voor een alternatief. Haken af wanneer er emotie om de hoek komt kijken. Zijn alleen gefocust op hun eigen plannen en houden zich niet bezig met wat de ander wil. Zien liefde als een spel, trekken aan en stoten af. Hebben behoefte aan aandacht en bewondering, minder aan sympathie, genegenheid en verbondenheid. Ook macht en controle spelen een grote rol, mede daardoor zijn ze snel jaloers. Kunnen extreem boos worden als ze kritiek of onvoldoende erkenning krijgen. Liegen en komen hun beloftes niet na… en de lijst gaat maar door.
Lees ook: Anna Karolina #54: Harde woorden
Ik weet niet hoe lang ik al weg ben, maar mijn billen voelen gevoelloos aan, net als mijn hele lijf. Ik slik en spoel door. Is dit mijn Daan? Zou die Claudia gelijk hebben?
Ik trek mijn broekje omhoog en loop weer terug naar de slaapkamer. Ik hoor beneden in de keuken Daan zingen en mijn gedachtenstroom stopt direct. Ik laat me toch niet beïnvloeden door een stom online artikel? Laat staan door een kenau die me toch al haat omdat ik haar man heb afgepakt. Ik schud mijn haren naar achteren en pak het rode jurkje dat vooraan in de kast hangt van de hanger.
'Schatje, hoe lang ben je nog bezig? Eitjes zijn bijna klaar.'
'Kom eraan.'
Fuck die hele Claudia! Fuck de hele internetwijsheid!
'Wat ziet dat er lekker uit. Mmm, waar heb ik dit aan verdiend?'
Daan staat me glunderend op te wachten en ziet eruit als een trots jongetje dat net een modelvliegtuigje in elkaar heeft gezet.
'Alleen het allerbeste voor mijn prinses.'
Het is zo corny dat ik er normaliter van zou walgen, maar uit zijn mond klinkt het als engelenmuziek. We gaan tegenover elkaar zitten. Ik neem een slok van mijn koffie.
'Wat ga jij doen vandaag, schoonheid?'
'Gewoon met jou zijn, denk ik. Genieten van onze eerste dag samen.'
Ik lach mijn allerliefste glimlach.
'Nou, haha, dat gaat het even niet worden, liefje. Ik heb een to do-lijstje voor vandaag dat weggewerkt moet worden.'
'O.'
'Ben in de namiddag terug, pop. Je moet toch nog uitpakken en zo?'
'Ja, dat is waar.'
Weer stilte.
'Lekkere eitjes?'
'Heerlijk!'
Lees ook: Anna Karolina #53: De brief
Ik vind ze iets aan de waterige kant, maar dat laat ik voor de goede orde even achterwege. De narcistkenmerken stromen als dikke vlechten door mijn hoofd.
Daan staat abrupt op en schuift vervolgens zijn stoel weer gecontroleerd terug aan tafel.
'Shit, is het al zo laat. Ik moet rennen.'
Hij sprint naar boven en ik hoor gerommel. Minder dan vijf minuten later staat hij aangekleed en wel in de gang zijn schoenen aan te trekken.
'Ga je nu al?'
'Sorry schatje. Maar hoe eerder ik ga, des te eerder ben ik weer bij je terug.'
Hij knipoogt een trekt zijn leren jas met een soepele beweging aan. Dan wendt hij zich weer richting de muur en ik zie hem een paar tellen onafgebroken naar zijn eigen spiegelbeeld kijken.
'Goedgekeurd?'
Breng ik er met enige ironie uit.
Daan trekt zijn wenkbrauw op en geeft me een luchtkus. De deur valt dicht.
Dus zo voelt het om alleen te zijn in het huis van Daan. En dan voel ik de glimlach. Ik heb het geflikt. Ik woon met Daan. Het feest mag beginnen.
Wordt vervolgd.
