Anna Karolina #48: Onverwacht bezoek
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Daan is haar achterna gereisd naar Ibiza en doet haar een aanzoek. En Anna zegt ja. Terwijl ze nog moet bijkomen van de kater van hun verloving, staat er iemand voor de deur. En het is niet Daan.
Ik strompel weer richting bed. Met een vertederde glimlach kijk ik op Daan neer, die met opgetrokken benen diep ligt te snurken. Ik trek het laken omhoog en vlij me naast hem. Lepeltje lepeltje, dat is voor het eerst. Ik zink bijna weg richting dromenland als ik een hard geluid hoor, en na een paar tellen een geur ruik die lijkt te komen uit de diepste krochten van de hel. Ik sper mijn ogen wagenwijd open. De geur is duidelijk afkomstig van het uitgestoken achterste van mijn liefde. Ik ren naar de badkamer en geef over. Bah. Ik ga op de koude tegels zitten en voel het zweet over mijn rug lopen. Wat nou als Juul gelijk heeft? Ik voel een tweede ronde opkomen en spuug het heerlijke eten van het diner van gisterenavond uit.
Lees ook: Anna Karolina #47: De kater
Ik snap best dat er regen nodig is om zonneschijn te waarderen, maar ik ben wel erg snel van een sprookje naar de keiharde realiteit gegaan. Daan klopt zachtjes op de deur en komt met een verlegen lachje de badkamer binnen. Over keihard gesproken: zijn mannelijkheid staat fier rechtop en wijst precies mijn kant op. Normaal gesproken zou ik naar hem toe gekropen zijn en mijn lippen eromheen hebben gevouwen, maar met tranen in mijn ogen draai ik me voor de derde keer richting de pot en spuw gal.
‘Meisje toch, dat klinkt niet goed.’
Ik veeg mijn mond af.
‘Sorry, ik ben ineens zo misselijk.’
‘Kom, terug naar bed jij. Ik zet wel een teiltje voor je neer. Je bent helemaal nat van het zweet lieverd. De mix wijn-champagne is denk ik niet helemaal goed gevallen he?’
‘Dat zal het zijn.’
Ik laat Daan mijn lijf ondersteunen en waggel met hem naar de slaapkamer. Hij heeft inmiddels de ramen wagenwijd opengezet en de stank is geheel verdwenen. Ik weet één ding zeker: dit is onze tijd. Dat ik een risico neem, klopt. Maar hallo, dat is toch met alles in het leven? Ik geef Daan een kusje op zijn schouderblad en val vredig in slaap.
Na wat een eeuwigheid leek te duren, doe ik mijn ogen open. Ik lig alleen. Er ligt een briefje.
Dag schone slaapster van me,
Ik ben eventjes wat boodschappen doen.
Tot zo.
X
Ik pak mijn mobiel en bel Juul. Hier kan mevrouw zeker niet tegenop.
‘Anna. Eindelijk!’
‘Hi schat. Hoe is het?’
‘Doe alsjeblieft niet alsof er niks aan de hand is Anna. Je hebt toegezegd in een huwelijk met die gast? Je bent niet goed bij je hoofd. Dat was niet de bedoeling.’
‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Luister, hij had me overtuigd met zijn tranen en mooie woorden, maar eerlijk gezegd heb ik nu al spijt dat ik hem je adres heb gegeven. Jij maakt overal je eigen fantasieverhaal van en hebt de hele man vast en zeker geïdealiseerd. Je zou denken dat je, na je lekkere gogo-avontuur, zou inzien dat hij hét toch niet helemaal is.’
‘Hoe oppervlakkig denk je dat ik ben Juul? Ik hou van hem.’
‘Anna, ik wil gewoon het beste voor je. En dat is hij niet.’
‘Hoe weet je dat zo zeker?’
‘Simpel. Omdat de man jarenlang niet voor jou koos en je heeft gebruikt.’
‘Juul! Gebruikt? Ik was er toch zelf bij. Waar komt deze hele ommezwaai vandaan?’
Er klinkt een harde klop op de deur.
‘Wacht, ik moet even de deur opendoen. Daan is er met boodschappen. Lief he?’
Ik kan haar geïrriteerde grimas aan de andere kant van de lijn bijna zien.
‘Anna, finally.’
Fuck.
‘Daniël.’
Wordt vervolgd.
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
