Anna Karolina #94: De nieuwe fase
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Deze week krijgt Anna ongevraagd advies van Claudia's vlam.
'Wacht, ik moet hem nog even iets vragen.'
'Wie? Jeroen? Wat moet jij in hemelsnaam van hem weten?'
Lees ook: Anna Karolina #93: Het trio
Ik laat de hand van mijn opgefokte Daan los en loop naar Jeroen toe.
'Hé, even een vraagje hoor. Pure nieuwsgierigheid. Ben jij verliefd op Claudia?'
Jeroen begint bulderend te lachen en vouwt bijna dubbel van mijn blijkbaar grappige vraag.
'Verliefd? Hoezo, heeft ze iets tegen je gezegd dan?'
'Ik vraag het aan jou.'
'Luister, ik weet niet waar deze vraag vandaan komt, al heeft Claudia wel iets laten vallen over een romantisch, dweperig bakvisje waarvoor ze ingeruild is. Hoe oud ben jij? Twaalf? Welcome to the real world. Het is gewoon gezellig, oké? Dat liefdesgedoe brengt alleen maar bullshit met zich mee. Kijk naar Daan en Claudia, die hebben het toch ook flink verknald. En ze waren nog wel zó verliefd op elkaar in het begin. Geloof me. Of wacht, bedoel je soms dat je wil weten of ik beschikbaar ben?'
Jeroen knipoogt naar me en ik begin me ongemakkelijk te voelen.
'Ik snap het wel hoor. Daan was voor Clau ook niet genoeg. We zagen elkaar al een tijdje achter zijn rug om, totdat ze hem wist om te lullen om samen een trio te doen. Jammer trouwens dat jullie geen dikke vriendinnen zijn. Zo te zien kan jij er ook wat van.'
'Wat?'
Zijn blik glijdt over mijn hele lichaam.
'Weet je wat? We kunnen wat regelen. Jij en ik. Hoe gaan we dat doen?'
Ik sta perplex.
'Gadverdamme, wat haal je het lef vandaan? Weet je wat, heel erg bedankt voor je antwoord en veel geluk samen. Zo te horen verdienen jullie elkaar helemaal.'
'Meisje, ik ken Daan. Maak je geen illusies. Over een paar maanden piep je wel anders. Je weet me te vinden.'
Jeroen loopt nonchalant lachend weg en geeft me nogmaals een vette smerige knipoog. Ik stel me voor hoe hij en Claudia nu krom liggen om mij en proosten op hun zogenaamde overwinning. Maar het doet er niet meer toe. Ik spreek hun taal niet eens. Zij weten niet waar ze het over hebben. Zoals ik het zie, hebben ze me een dienst bewezen. Dit was precies wat ik moest horen. Ik loop terug naar Daan en zoen hem hard op zijn mond.
'Kom schat. We zijn klaar hier.'
'Wat zei die malloot allemaal tegen je?'
'Laat maar. Is niet belangrijk.'
Vier maanden later
Ik heb trek en stap ons nieuwe bed uit met een brede lach. Binnen een korte tijd hebben we een geweldig appartement gevonden en na een helse verhuizing wonen we eindelijk écht samen als verloofd stel.
'Waar gaat dat lekkere kontje naartoe?'
Ik blijf met mijn rug naar Daan staan en trek dan langzaam mijn hemdje uit en draai me om. Zo zullen onze ochtenden samen altijd zijn. Ik voel het. Dit gaat nooit vervelen.
Lees ook: Anna Karolina #92: Een nieuwe speler
'Ik heb honger.'
Ik kruip over het bed en plant mijn gulzige lippen op de lippen van Daan.
'Of beter gezegd, zin!'
Ik trek de deken van Daan af en bedek hem met mijn inmiddels verhitte en opgewonden lijf.
'Ho ho, schatje, ik weet wat je wil, maar je moet helaas stoppen. Je weet dat ik zo moet gaan.'
'Dacht het niet. ik ben nog helemaal niet klaar met jou.'
'Haha, liefje, alsjeblieft.'
'Maar je zegt net…'
Daan trekt me van zich af en staat op. Na een paar tellen hoor ik de douche. Ik staar naar onze mooie nieuwe gordijnen die we vorige week samen uitgezocht hebben.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina
