Deel 18: de biecht
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
Wat een beetje heet water al niet kan doen. Met het wegspoelen van de nacht met Daan spoel ik ook een deel van mijn malaise weg. Ik voel me kwetsbaar als een klein meisje en stap op de slippers van Juul de kamer weer in.
Juul gaat voor me op de bank zitten. In kleermakerszit, met haar armen steunend op haar knieën. De dampende thee vormt een mist tussen ons. Ik durf haar niet aan te kijken terwijl ik begin aan mijn verhaal.
Lees ook: Anna Karolina (deel 17) : de engel en de slet
‘Ik ben hem blijven zien. Daan. Weet je nog, maanden geleden, toen ik zo kwaad op hem was en zei dat ik geen zin meer had in al dat stiekeme gedoe? Die keer dat de date ineens op het laatste moment niet doorging omdat zijn vriendin onverwachts eerder terugkwam, en ik zijn nummer had gewist en zo?’
‘Ja.’
‘Dat, dat duurde niet zo lang.’
‘Dus al die keren daarna, dat je zei hoe gelukkig je je voelde dat je niet meer aan hem vastzat en dat je zo’n zin had in een echte relatie, dat was allemaal gelogen?’
Juuls volume gaat ineens op standje hard. Het voelt als een klap in mijn gezicht.
‘Nee, natuurlijk niet. Nou ja, wel het gedeelte dat ik gelukkig was dat ik hem niet meer in mijn leven had, maar nee, het punt dat ik een nieuwe liefde wilde is zeker waar. Alsof ík dit leuk vind.’
‘Nieuwe liefde? Sinds wanneer geldt Daan als een liefde?’
‘Eh, er is iets gebeurd. Een paar weken terug. Ik hoopte eigenlijk dat het allemaal onzin was. Maar dat is het niet. Ik ben verliefd op hem, Juul. Ik hou van hem.’
Ik kijk haar nu aan, in de hoop dat ze mijn radeloosheid en wanhoop enigszins begrijpt.
Juul zucht diep en ik heb nu al spijt van mijn biecht.
‘Verliefd zijn en houden van zijn toch echt twee verschillende dingen, Anna. Ik word een beetje moe van je melodramatische gedrag. Jij verliest jezelf er ook zo in. Kijk hoe je erbij zit. En vergeet je niet één heel belangrijk ding? Hij heeft bij mijn weten een vriendin?’
Weer zie ik de foto voor me, die ik eerder vanavond vol walging bekeek. Hij en Claudia. Haar lange armen als slangen om zijn nek. En dan die neppe, blije lach. Ik zag er een nare, voldane grijns in, met als ondertitel: haha, ik heb je en ik laat je niet meer gaan. Hij leek op de foto ook totaal niet op mijn Daan. Zij maakt hem lelijker.
Ik neem een slok van de hete thee en brand mijn tong.
‘Au. Verdomme. Waarom is hij met haar?’ Nu schreeuw ik het uit.
‘Eh, omdat hij van haar houdt misschien. Omdat jij het blijkbaar jarenlang niet erg vond om de rol van minnares te spelen. Er is niks moois of liefdevols aan, aan die hele omgang van jullie. Het is triest. Hou ermee op.’
‘Jahaa. Alsof jij het allemaal zo goed voor elkaar hebt, Juul.’
Ik heb direct door dat mijn reactie oneerlijk is, maar wat Juul naar mijn hoofd gooit is onverteerbaar op dit moment.
‘Okay. Gaan we zo beginnen. Weet je, Anna. Ik weet niet of ik dit überhaupt nog wil horen allemaal. Ik geloof je niet meer. En just so you know, dit is geen liefde hoor, dit is je zin willen krijgen. Je wilt gewoon hebben wat je niet kunt krijgen, that’s all.’
Ik val stil. Ze begrijpt er niks van. Het enige wat ik wil is Daan een geruststellend bericht sturen en hem bevrijden van Claudia.
‘Ik ben moe, ik ga naar bed.’
Voor de derde keer die nacht knal ik met een deur. Geen Daan, geen Juul.
Ik typ een bericht: ‘Veilig thuis. Ik leg het je morgen uit. Slaap lekker. X’
Daarna val ik direct in slaap.
Morgen ga ik het hem vertellen. Het eerste weerzien overviel me. Maar ik moet. Het moet.
Wordt vervolgd...
Lees hier meer verhalen uit de verhalenreeks van Anna Karolina.
