Deel 8: De kus en de voicemail
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
‘Neem maar op hoor, geen probleem.’
Boris kijkt me glimlachend aan. Ik kijk naar mijn verlichte mobiel en kan niet geloven dat Daan me belt. Normaal stuurt hij alleen een bericht. We bellen nooit. Hij haat bellen.
‘Nee, het kan wachten. Ik ben hier met jou.’
Ik zet het geluid van mijn telefoon uit en stop hem weg in mijn tas. Ik draai mijn lijf naar Boris en ga verder waar we zonet waren geëindigd. Ik voel mijn lijf steeds warmer worden. Gelukkig heeft hij niets door en beantwoordt hij mijn kus gulzig. Na enkele minuten worden we gestoord door de ober die - met een ietwat afkeurende blik - aan onze tafel verschijnt.
‘De rekening graag.’
We spreken de zin tegelijkertijd uit en beginnen te lachen.
‘Heb je zin om nog even een drankje in de bar van een goede vriend van mij te doen? Het is niet zo ver hier vandaan.’
Ik knik. Natuurlijk wil ik bij deze man blijven nu. Alleen zijn is op dit moment het slechtste idee ooit, al helemaal nu ik mijn telefoon in mijn tas voel branden. Een piepsignaal laat me weten dat er een voicemail is ingesproken. Hoe graag ik ook het bericht van Daan wil afluisteren, ik ben nu met Boris.
Ik ben bang dat, zodra ik de stem van Daan hoor, ik niks liever wil dan naar huis gaan. Ik ben bang dat ik Boris met een rotsmoes dump en de dagen aftel tot Daan weer terug is in het land. Boris is nu mijn enige wapen tegen mijn liefde voor Daan. Dat moet ik hoe dan ook zo lang mogelijk vast zien te houden.
‘Kom, laten we een stukje lopen. Het is een heerlijke avond.’
Boris pakt me bij mijn hand. Het begint angstaanjagend vertrouwd te voelen. We doen een paar stappen en ineens drukt hij me tegen de muur. Weer beneemt hij me de adem met zijn volle lippen en zijn onderzoekende tong. Hij zoent heerlijk en zijn brede lange lijf maakt het onmogelijk om ook maar een poging te wagen me uit zijn greep te bevrijden. Niet dat dit voor vanavond op mijn wish list staat. Zijn onderlijf komt steeds dichterbij en ik voel de opwinding door zijn broek heen.
‘Wacht, wacht.’ Als een klein meisje dat te hard heeft gerend probeer ik op adem te komen. Met twee vlakke handen houd ik hem van me af. Ik sta zelf verbaasd om de uitwerking die deze man heeft op mijn lijf. Ik ben zo opgewonden als een Duracellkonijn.
‘Je hebt gelijk. We hebben nog de hele avond.’
We stappen de bar binnen. Boris wordt warm begroet door een aantal hippe vogels en één voor één stellen ze zich aan me voor. Ik voel me welkom, maar ietwat onwennig. Alsof ik plotseling het leven van een ander leid. In dit geval: dat van een vrouw met een geweldige eerste date.
Boris bestelt voor ons en blijft amicaal hangen met de man buns aan de bar. Ik weet dat het niet slim is, ik hoef helemaal niet te plassen, toch loop ik naar het toilet. Ik pak mijn telefoon, selecteer het voicemailmenu en houd mijn adem in. En dan hoor ik zijn stem.
‘Anna, Anna, hoi. Hoe gaat het? We drinken hier in een of andere luxe hotelbar. Ik ben naar buiten gelopen, ik moest ineens aan je denken…’
Hij klinkt anders. Dronken, aangeschoten, als een jonge hond die vriendjes wil maken.
‘Ik, eh... ja, ik belde gewoon. Wil zeggen dat ik je mis. En, okay, ik moet weer gaan. Ik hou van je, schatje.’
What??
Wordt vervolgd...
Lees hier deel 1: Daan en de legoblokjesseks
Lees hier deel 2: een donzen dekbed in de zomer
Lees hier deel 3: gedaan met Daan
Lees hier deel 4: het bouwpakket
Lees hier deel 5: In de aanbieding
Lees hier deel 6: Vodka en het rode jurkje
Lees hier deel 7: De date
