Anna Karolina #67: De schuld
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Al lijkt dat nu even aan een zijden draadje te hangen.
'Daan.'
'Hé, hai.'
'Ben je oké?'
Lees ook: Anna Karolina #66: Adieu
'Ja hoor.'
'Waar ben je?'
'De stad uit.'
Zijn woorden klinken bot en prikken als een mes.
'O, oké. Vaag. Wanneer ben je terug?'
'Einde week. Hoezo vaag?'
'Daan…'
'Ja.'
'Ik weet waarom je boos bent.'
'O joh, ben ik boos? Vertel.'
'Het zit echt helemaal anders dan je denkt. Juul heeft me...'
Ik hoor een zucht.
'Alsjeblieft Anna. Doe geen moeite. Je bent een vrij mens. Doe waar je zin in hebt. Yes, I take the big one, thanks. Ben je er nog?'
Alles breekt in mijn binnenste. Hij is met me aan het bellen en tegelijkertijd fucking inkopen aan het doen. Ik was en ben nog steeds een sidedish en zal het altijd blijven.
'Ik ben niet vrij. Wat bedoel je daarmee? Ik ben met jou. Wij zijn samen.'
Het blijft stil. Ik hoor alleen geritsel, wat me alleen maar verder opfokt.
'Ik heb nog bij je aangebeld maar je hebt het huis verhuurd. Waarom heb je niks gezegd?'
'Hoezo?'
'Omdat het ook mijn thuis is. Wordt. Whatever.'
Ons leven samen lijkt nu aan een zijden draadje te hangen. Laat me niet los. Alsjeblieft, trek me terug.
'Anna, pff, wacht. Ik loop even naar buiten.'
De paar tellen lijken wel een eeuwigheid te duren.
'Oké, dit ga je niet leuk vinden, en ik val in herhaling, maar blijkbaar moet je het nog een keer horen: bedenk nou eens wat je echt wilt.'
'Hoezo? Ik weet wat ik wil.'
'Luister, ik dacht dat we deze week zouden gebruiken om alles te laten bezinken. Er is zo veel gebeurd in zo’n korte tijd. Voor ons allebei. Als wij samen een nieuw hoofdstuk gaan beginnen dan moet dat op een onbeschreven bladzijde, vind je niet? Hoe kan ik ons, jou, de toekomst, serieus nemen als je na een uur al gearmd staat met een of andere fucking hipster?'
'Juul heeft de foto geno…'
'Ja, ja, daar ben je heel goed in, de schuld bij een ander leggen. Lekker makkelijk! Ik ben niet te vertrouwen omdat ik al jarenlang een affaire had met jou, dus dan zal ik dat natuurlijk in de toekomst ook doen. I will always be the bad guy…'
'Dat heb ik nooit gezegd.'
'Ik ben nog niet klaar… je vriendin heeft je erin geluisd. Wederom, niet jouw schuld. Ze heeft je zeker gedwongen om met haar op pad te gaan en jezelf in de armen te storten van een tattookoning met gigantische biceps.'
'Geloof me, echt, dat is dus…'
'Meisje, knoop één ding in je oren: de wereld draait niet om jou. Dus ga mij niet veroordelen, of Juul, of wie dan ook. Wijzen naar anderen is wel erg laf. Wie ben jij? Wat doe jij? Vind je dat jij goed bezig bent?'
'Ik... ik weet dat ik verliefd op je ben. Dat ik niet zonder je wil. Dat ik verdomme wil dat je weet wie ik echt ben, zonder af te gaan op domme foto’s. Je verdraait alles!'
'Weet je hoe je nu klinkt, Anna? Als een verwend meisje dat niet krijgt wat ze wil. Ik ben er even tussenuit en je denkt meteen dat het met jou te maken heeft. Kijk hoe egocentrisch je bent.'
Lees ook: Anna Karolina #65: Bitchfight
'Wtf. Ho effe! Wil je serieus zeggen dat je vanochtend al van plan was om weg te gaan? Dat dit niks te maken heeft met vanmiddag?'
'Je luistert niet. Blijkbaar mag jij van alles vinden van mijn exen, mijn buren, mijn huis, en ik mag niks zeggen van jouw gedrag? Dat is meten met twee maten, meisje.'
'Ik kom naar je toe. Waar ben je?'
'Dat lijkt me geen goed idee.'
'Waarom niet?'
'Omdat ik niet alleen ben. Daarom niet.'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
