Anna Karolina #43: Moment van de waarheid
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar affaire met Daan is compleet uit de hand gelopen. Een illusie armer vertrekt ze naar het eiland Ibiza, waar ze afleiding zoekt bij een gogo-danser. Maar nu staat Daan ineens voor haar deur.
Daan doet een stap naar voren en neemt me in zijn armen. Ik voel de hitte van zijn lijf en laat mezelf verdwijnen in zijn omhelzing.
Lees ook: Anna Karolina #42: In tweestrijd
‘Ik heb je gemist. O, wat heb ik je gemist, Anna.’
Ik open mijn mond, maar er komt niks uit.
‘Ik heb hier zo lang naar verlangd. Wat voelt dit goed.’
Zijn greep wordt als vanouds heftiger en woester.
‘Alles was één grote vergissing. Ik heb nooit van Claudia gehouden, dat moet je geloven.’
Ik kijk hem met een frons aan.
‘Hoe heb ik anders al die jaren met jou kunnen zijn? Ik ben gewoon een lafaard. Nee, wacht, dat wás ik. Want dat is nu allemaal voorbij. Ik ben erachter gekomen wie ik ben en wat ik wil. Ik wil jou. Alleen jou. Daarom ben ik hier. En ik laat je nooit meer gaan.’
Een melodie klinkt op de achtergrond.
‘Wat is dat? Hoor je dat?’
Ik wurm me los uit zijn armen en probeer te achterhalen waar de muziek vandaan komt.
Ik schrik wakker. Het duurt enkele tellen voordat ik doorheb dat ik blijkbaar in slaap ben gevallen op de bank. Met een verward hoofd swipe ik mijn wekker uit. Ik schud mijn hoofd en voel een flauwe glimlach op mijn lippen. Ik had het kunnen weten. Dit soort dingen komen natuurlijk alleen in dromen voor. Of in slechte soaps. Ik sta op en kijk in de spiegel. Oef, dat dutje heeft me geen goed gedaan. Ik staar naar de diagonale lijn die over mijn linkerslaap loopt en vervloek mezelf.
Daan kan nu elk moment hier zijn. Ik trek mijn jurkje glad, spuit wat parfum in de lucht en loop nonchalant door de geurwolk richting de keuken. Ik weet dat Daan er niet van houdt als ik naar pas opgespoten parfum ruik. Ik schenk mezelf een glas wijn in. Gelukkig ben ik niet vergeten onderweg wat flessen in te slaan vanmiddag, anders had ik weer opgefokt tegen lege kastjes aangekeken. Na mijn eerste slok hoor ik een harde klop op de deur. Het is zover. Ik adem diep in en trek de zware deur open.
Lees ook: Anna Karolina #41: Daan is terug
‘Anna.’
‘Daan.’
Hij laat zijn koffer vallen en pakt me stevig vast. Enkele minuten geleden nog in mijn droom, nu in het echt. Tenminste. Ik knijp mezelf voor de zekerheid in mijn arm.
‘Au.’
‘Wat is er schatje, doe ik je pijn?’
‘Nee.’
Ik lach en duw mezelf nog steviger tegen zijn lijf aan.
‘Ik heb je zo gemist.’
‘Ik jou ook.’
Ik hoor de overdreven melodramatische woorden uit mijn mond komen, maar ik kan mezelf niet stoppen. Dit moment vraagt om dweperige romantiek. Dit is het moment waar ik altijd naar heb verlangd en nu eindelijk hier is. Ik wil dit zo lang mogelijk rekken. Zo lang mogelijk in zijn omhelzing blijven staan. Zo min mogelijk praten. Alleen maar voelen.
‘Wat ben ik een lafaard geweest. Vergeef me, Anna. Ik ben nu hier en wil je niet meer kwijt. Zeg me dat het niet te laat is.’
Iets wat lijkt op kortsluiting flikkert zachtjes in mijn hoofd.
Daan kiest mij. Daan is weg bij Claudia, nu voor altijd. Hij wil mij, en alleen mij. Ho even… een paar dagen geleden nog koos hij voor haar. Hij dacht dat hij vader zou worden, hij koos ervoor om bij haar te zijn. Hij heeft me laten gaan. Jarenlang koos hij niet voor mij. Maar nu hij weet dat er meer kan zijn, is hij hier.
‘Anna, alsjeblieft. Zeg iets.’
‘Ik…’
Als uit een lange droom gewekt kijk ik hem met vochtige ogen aan.
Wordt vervolgd...
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
