Anna Karolina #78: Amnesia
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Bij het ophalen van haar koffer in het hotel krijgt Anna een papiertje overhandigd. Slik..
'Yeah, I came back. Am I interrupting?'
Het naakte meisje kijkt ons lachend aan en begint te klappen.
'You guys look so sweet. Ah. So this is the girl from Holland.'
Ze wipt naakt van de kruk en omhelst me. Het zal wel normaal zijn in de kunstenaarskringen om totaal geen gêne te hebben. Ik omhels het ranke lijfje en kijk weer naar J.
'What happened? Why didn’t you go back to Holland?’
'I decided to stay here.'
'Why?'
'I don’t know. It just didn’t feel right to leave. Crazy no?'
Lees ook: Anna Karolina #77: De naakte waarheid
Het klinkt bijna sneu, maar het is waar. Ik heb totaal geen plan. Geen idée hoe nu verder.
'I came here to tell you I am sorry for it all. It’s a big mess. I don’t even know how I got here.'
Ik voel me ineens erg moe. Blijkbaar heeft de nacht in het ziekenhuis er toch ingehakt. Alsof J. mijn gedachten kan lezen drukt-ie me even zacht tegen zich aan en deinst dan terug. Zijn blik verhard en ik zou zweren dat ik deze blik al eens eerder heb gezien. In de ogen van Daan. Zou het kunnen? Zou hij meer in mij kunnen zien dan slechts het meisje dat-ie van een ranzige kelder in een club heeft gered?
J. schudt zijn blonde krullen naar achteren en voelt in zijn achterzak.
'Anna, I have to finish this new piece. Here.'
Hij drukt een sleutel in mijn hand en krabbelt wat op een stukje canvas.
'Take a taxi. I will be there in no longer than a couple of hours. You must be tired. Take some rest.'
'But I can go to a hotel, don’t worry.'
Ik spreek de woorden uit en besef me dat ik nog steeds mijn spullen in het hotel heb liggen. Door flauw te vallen midden op straat heb ik geen kans meer gehad om ze op te pikken.
'Anna, don’t be silly. You stay with me.'
'You are a the best.'
Ik kus hem kuis op zijn wang. We hebben nog niks gedaan, geen seks of iets in die trant. Ja, die ene kus op straat om Daan gek te maken, dat is alles. Maar hij smaakt naar meer. En al ben ik me bewust van de vluchthaven die ik zoek bij een ander nu, ik kan er niet omheen. Ik kan niet terug naar Daan, naar mijn leven met hem, zonder dit te doen. Zonder voor mezelf uit te zoeken of het echt is wat ik wil. Ik zwaai naar J. en zijn model en loop weg. Het plan voor de komende uren is in ieder geval wel gemaakt: taxi, hotel, huis van J. en naar bed.
Lees ook: Anna Karolina #76: Voldaan
De taxi’s staan gelukkig voor de hippe tent opgesteld en ik neem de eerste de beste en ga op pad. Geluk is aan mijn zijde. Hij staat er. Ik loop de lobby van het hotel binnen en de welbekende receptionist kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.
'Girl, you are my idol! Two whole nights on the town and still a man who wants to marry you. You got to learn me some tricks.'
'Marry me? Who?'
'Your love. Daan. The man you travelled to Berlin for. Hello, do you have amnesia?'
Hij overhandigd me mijn koffer en een klein doosje.
'He specifically asked me to give you this in person.'
Hij reikt me het doosje aan, samen met een stukje papier. Ik weet wat erin zit. Ik vouw het papiertje open:
Ik hoop dat je snel vindt wat je zoekt en ik hoop dat ik dan nog tot je toekomst behoor. De ring is van jou. Draag hem. Alsjeblieft.
X
D
Slik.
Wordt vervolgd
Lees hier meer van Anna Karolina
