Anna Karolina #84: Gewoon doen
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Deze week verdwaalt ze in gedachten naar - hoe kan het ook anders - Daan.
Okay, ik ga dus niet opeens helemaal in mezelf duiken door retraites in exotische oorden te boeken om mijn zogenaamde kern te vinden, want dat werkt dus duidelijk niet bij mij. De laatste keer dat ik dat probeerde, vloog ik achter Daan aan richting Berlijn, dus tsja. Wat mij betreft is het puur een kwestie van doen. Het is een keuze. Ik ga mijn tijd niet verliezen met het graven naar verborgen gedrochten in mijn verleden. Naar mogelijke oorzaken van het feit dat ik blijkbaar altijd koos voor afwijzing. Naar de reden waarom ik naakt onder een Berlijnse hottie lig op dit moment, terwijl ik van Daan hou.
'You feel amazing Anna.'
J. voelt heerlijk. Zijn harde piemel voelt warm en speels. Alsof hij me vanaf alle mogelijke hoeken wil prikken. Ik begin te lachen. Alsof hij me kietelt vanbinnen. Onze tongen vinden elkaar terwijl onze geile blikken meer en meer uitdagen. Seks is lekker, nu snap ik het. Seks is lekker en niet per definitie voorgeschreven aan stellen of geliefden. J. is gewoonweg om op te eten, jong en vooral zelfverzekerd. Hij is aantrekkelijk, opwindend en spannend. Ik geef me over aan hem en laat mijn gedachten los. Dan stopt hij en daalt met zijn hoofd af tussen mijn benen. Oh wat is dit fijn! Ik kreun zacht, terwijl mijn ademhaling steeds zwaarder en dieper wordt.
Lees ook: Anna Karolina #83: Afwijzing
Ik zou bijna met een smeekbede richting Daan vliegen om me weer terug te nemen en al mijn moeilijke gedoe te vergeten, tot ik me bedenk dat er wel degelijk sprake is van een verschil. Het verschil is dat ik geen relatie heb op dit moment. Tenminste, al behoort mijn hart Daan toe, ik heb hem niet mijn trouw beloofd of iets dergelijks. Dan zou er sprake zijn van verraad. Ik draag de ring niet eens. Ik heb vrijspel nu. Dat is anders dan hoe het jarenlang tussen ons ging. En al helemaal anders als je bedenkt dat ik dacht dat ik de enige naast Claudia was. Waarom nou toch? Waarom heeft hij die anderen nodig gehad? En als wij uiteindelijk samen zijn, is dat verlangen dan voorbij? Kan hij het wel? Alleen met mij zijn. Kan ik het eigenlijk wel?
'Ja!'
Ik heb het niet door, maar ik antwoord hardop.
'Yeah, you like it?'
'Ehm, ja, yes, go on.'
Ik wel. Zeker. Ik zou hier ook niet zijn als alles tussen mij en Daan goed zat. De gedachte aan mijn alles aan Daan geven doet me sidderen. Liefdevlinders dwarrelen door heel mijn lijf. J. stopt en kijkt me van onderaf aan. Zijn kop is rood aangelopen van de inspanning en ik kijk hem schuldig aan.
Lees ook: Anna Karolina #82: De eerste stapjes
'Anna, stay with me. Where did you go with your mind? Stop thinking!'
'I’m sorry. Go on.'
'Look at me.'
Dat zei Daan ook zo vaak op het moment dat-ie in me gleed. Ineens lijkt het alsof ik terug ga in de tijd, terug naar Daan en mij, terug naar onze nachten, terug naar het allesoverheersende gevoel van begeerte, lust en honger.
'Open your eyes.'
Ik probeer het, maar ik kan het niet. Ik wil het niet. Ik wil liefde. Ja. Liefde. Hij komt in me. Ik trek mijn binnenste samen en laat weer los.
'I’m gonna come.'
J. komt in stilte klaar. Het is afgelopen. Het hoofdstuk is af. Ik moet ophouden met bang zijn en de hele boel te saboteren. Altijd maar zorgen dat er een weg terug is. Een vluchtroute. Het verleden behoort in het verleden. Ik sta op.
'I need to go. I need to pack my bag.'
Ik kijk niet eens richting het bed en J., maar sprint meteen richting mijn spullen. Ik ben er klaar voor. Ik wil Daan.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina
