Anna Karolina #153: De reden achter Juuls vertrek
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Nadat ze iets bizars hoort van een onbekende werknemer in de wijnwinkel is ze compleet in de war. Juul heeft iets onvergeeflijks gedaan.
'Ik ga hier niet weg, voordat je me alles vertelt wat je weet.'
Mijn hele lichaam begint ineens ongecontroleerd te trillen. Het lijkt bijna alsof ik in een shock raak. Beelden van Juul en Damir samen, dringen zich aan me op. Ik begin te hyperventileren en alles lijkt te draaien. Ik zie hoe Damir haar kust, hoe zij zich uitkleed. Hoe zijn blik donkerder en donkerder wordt, hoe zijn gebeeldhouwde lijf haar richting op loopt en zijn harde haar tegemoet glanst. Haar hongerige ogen en haar oh zo wrede, meedogenloze benen die zich openen voor hem. Ik beweeg heftig van links naar rechts met mijn hoofd en probeer zo de beelden weg te schudden.
Lees ook: Anna Karolina #152: Dubbel bedrog?
'Luister, dit is niet aan mij. Blijkbaar vond Juul het niet nodig om het aan je te vertellen. Het stelde vast niks voor. Ik denk dat, als ik de chronologie een beetje goed heb, dit al vrij lang geleden is gebeurd. Toen ze nog samen met Joost was en zo. Die knakker die echt bad news was. Toen deed ze wel vaker gekke dingen. Stond ze hier ineens helemaal wappie te zwaaien met haar armen en aan me te trekken.'
Ik hoor wel wat hij zegt, maar het dringt niet helemaal door. Het enige dat ik eruit begrijp is dat Juul, mijn beste vriendin, een nacht, of meer, doorgebracht heeft met mijn liefde. Nu snap ik ineens ook waarom ze zo heftig reageerde op me, toen ik het over Damir had. En waarom ze vertrokken is. En dan die nacht dat ze bij mij en Daan doorbracht, die rare opmerking van haar dat ze, als ze had gewild ook Daan had kunnen hebben. Alles krijgt ineens een andere lading.
'Ik moet naar buiten. Ik krijg geen lucht.'
'Blijf nog even. Ik denk dat het beter is dat je nu niet naar buiten gaan.'
Ik luister niet en loop richting de deur.
'Okay, wacht. Ik ga met je mee.'
Hij pakt zijn leren jas, knikt naar zijn hond en loopt achter me aan de deur uit. Het beestje volgt ons en is ineens geïnteresseerd in de geur van mijn broekspijp.
'Waar wil je heen?'
'Weet ik niet. Lopen. Gewoon lopen. Nergens naartoe.'
'Ik weet wel wat. Kom.'
Hij pakt me bij mijn schouder en ik laat me vallen in zijn omhelzing. Ook al is ie klein van stuk, de gast weet een knus heenkomen te creëren voor mijn verslagen ziel. Ik kijk niet eens naar waar we lopen. Ontwijk iedere blik van een voorbijganger door mijn hoofd naar beneden te houden. Het tellen van de stoeptegels werkt meditatief en eenmaal gekalmeerd zie ik dat we bij een park zijn aangekomen. Ik voel me heel wakker. Nooit heb ik me zo helder gevoeld. Alles valt op zijn plaats en ik begrijp nu pas waarom ik zowel mijn vriendin, als mijn nieuwe liefde kwijt ben. Dat hele gedoe met zijn werk is vast gewoon een flauw excuus om me niet meer onder ogen te komen. Maar dat Juul, Juul moet toch snappen dat ook al hebben we gezeik en lijkt het alsof we elkaar haten, ze altijd mijn vriendin zal blijven. Juist ik snap dat ze in een rare periode zat met die hele Joost. En dan was Damir daar ook nog die mee moest doen met Joost, om niet ontmaskerd te worden. Maar hoe zit het dan met zijn undercover werk? Seks hebben met de vriendin van een crimineel lijkt me niet echt een schone zaak en al helemaal niet onderdeel van the job. Misschien was dat de reden dat die kerel in pak hem zocht. En die foute gasten in Marrakech. Hij heeft het schatje van de baas verleid. Daarom heeft Joost het natuurlijk op hem voorzien en mij als tegenreactie gekidnapt. Dit lijkt allemaal wel een erg slechte film.
Lees ook: Anna Karolina #151: Het moeilijkste moet nog komen
Tranen stromen over mijn wangen. Het kan niet anders dan dat dit gebeurd is. Maar is alles dan gelogen? Is zijn liefde voor mij een grote grap? En is hij daadwerkelijk zo'n slappeling dat ie zich uit de voeten heeft gemaakt, puur om de confrontatie niet aan te gaan?
'Anna? Anna, ben jij het?'
Ik kijk in de grote ogen van Daans stagiaire, Liv, en ruk me los uit mijn omhelzing.
Wordt vervolgd
