Anna Karolina #105: De hete treinreis
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Het is Anna gelukt om Juul te vinden en weg te komen bij Damir. Maar uit het oog, betekent niet uit het hart.
Juul zit zwijgend naast me in de trein en leunt met haar hoofd op mijn schouder. Blijkbaar had Joost gekregen wat hij wilde, of hij was zo stoned als een garnaal, want hij liet haar als een mak schaapje lopen. Ik streel haar hoofd, pak mijn mobiel en begin onhandig te tikken.
Schat, we komen eraan. Wil je alsjeblieft de logeerkamer klaarmaken voor Juul? Ze blijft een nachtje bij ons. Tot zo. X
Ik sluit ook even mijn ogen en voel mezelf door de deining van de trein in een donkere, diepe slaap geraken. Ik wil mezelf wakker houden, stel dat we ons station missen, maar ik verlies het tegen de slaap.
Lees ook: Anna Karolina #104: De verlossing
De gang is donker. Hier ben ik eerder geweest. Ik voel een knoop in mijn maag. Verwarring en angst doen hun intrede. Mijn hart slaat over op het moment dat er een deur opengaat. Ik voel hem. Ik weet, zonder hem te zien, wie daar staat. Mijn ogen blijven gesloten. Bang, ik ben bang. Zowel voor wat er staat te gebeuren, als vooral voor mezelf en het feit dat ik geen kracht zal hebben om weerstand te bieden.
'Ik wist dat je terug zou komen.'
Zijn donkere stem dringt mijn hoofd binnen en maakt zich meester van mij. Ik blijf staan. Ogen blijven gesloten. Ik voel dat mijn lijf naakt is. Ik sta weerloos tegenover hem. Zijn adem klinkt hypnotiserend, zwaar, diep en krachtig.
Een aantal seconden blijft het muisstil en dan opeens voel ik zijn lippen zich om mijn rechtertepel vastzuigen. Ik slaak een hunkerende kreet. Hij neemt mijn borsten een voor een in zijn mond en zijn tong maakt speelse kronkelende bewegingen die mijn knoppen harder maken dan nooit tevoren.
Zijn warme adem daalt af en ik sidder van geilheid in afwachting van het verlossende moment. En dan voel ik hem. Op precies het goede plekje. Of hij nu zo koud is of ik zo heet, dat doet er niet toe, maar zijn kus sust voor even het vuur dat aangewakkerd is tussen mijn benen. Ik schreeuw het uit van genot. Hij voelt onverwacht zacht aan. Ik wankel op mijn benen. Ik hou dit niet veel langer uit. Alsof hij de taal spreekt van mijn lichaam gaat hij abrupt rechtop staan en ik voel zijn lid tegen me aandrukken. Hij tilt me met één snelle beweging op en draagt me een kamer in. Hij legt me neer op een hard bed. Mijn borst lijkt bijna uit elkaar te knallen van spanning en honger naar meer. Hij ligt nu bovenop me, maar onze lichamen raken elkaar nauwelijks. Ik voel hoe zijn lange haren over mijn borst kietelen. Ik krioel onder hem en wil op dit moment niks anders dan hem in me voelen. Alles waar hij voor staat; zijn kracht, mysterie, woede, alles wil ik.
'Open je ogen. Anna, nu. Word wakker.'
Fuck. Ik kijk Juul boos aan.
'We zijn er. Kom.'
Ik ben compleet van mijn stuk gebracht. Het duurt ruim tien tellen voor ik besef dat alles een droom was en dat ik niet onder Damir lig, maar naast Juul. Ik sta vlug op en sprint richting de treindeur.
'Zo, op het nippertje. Hoe voel je je?'
Ik kijk Juul onderzoekend aan.
'Ja, gaat wel. Moe.'
'Ja, dito. Het was me het dagje wel.'
Lees ook: Anna Karolina #103: Op slot
De dag is compleet anders gelopen dan ik me had voorgenomen. Wat een foute boel. Ik voel mijn mobiel trillen en kijk naar het scherm.
'Huh, van wie is dit...', floep ik eruit.
Deze keer ben je er makkelijk vanaf gekomen. Wij zijn nog lang niet klaar Anna.
'Wat zeg je?'
Ik slik mijn schrik weg.
'Niks. Laat maar.'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
Anna Karolina is even op vakantie, daarom blikken we op andc.tv de komende weken terug op het moment dat ze Damir ontmoette.
