Anna Karolina #130: Verrassing
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna staat te popelen om het vliegtuig in te stappen met Damir, maar dan wacht er een verrassing op haar die ze niet zag aankomen.
'Ik moet me nog even opfrissen schat. Ik kom er zo aan.'
Ik hou mijn tas dicht tegen me aan geklemd en stap de badkamer in. Stel nou dat Damir het in zijn kop haalt om in de avond een bericht te sturen? Daan en ik hadden daar gedurende onze affaire zeer duidelijke regels over. Na een bepaald tijdstip niet appen, wel zo veilig. Dat lijkt me in het geval van Damir ook wel een goede zet. Dat, en ermee kappen natuurlijk, maar voor nu zit ik er qua gevoel zo diep in dat elk nieuws van hem voelt als een cadeautje. Ik leef met de rare verwachting dat iedere keer als ik op mijn telefoon kijk er iets spannends op me wacht. De hoop, de zin, de honger naar een stout bericht die me weer voedt en de dag of avond goedmaakt. Ik hoor hoe Daan zich uitkleedt en op het bed gaat liggen.
Lees ook: Anna Karolina # 129: Kat en muis
Mijn emoties gaan in golfbewegingen op en neer. Ik spoel even snel mijn onderlijf schoon, doe een lieflijke nachtjapon aan en ga naast hem liggen, terwijl ik mijn toestel op het nachtkastje leg.
'Ik weet dat het raar klinkt, maar ik mis je echt.'
Daans gezicht staat lief en kwetsbaar. Ik glimlach en aai hem over het hoofd.
'Ik wil niet praten. Kom.'
Ik druk mijn lijf tegen het zijne aan en voel of hij al hard is. Geen zin in voorspel. Gelukkig heeft Daan nooit problemen gehad op dat terrein en hij kijkt me strak aan op het moment dat hij in me glijdt. Hij voelt goed en heel even lijkt het op vroeger, toen het allemaal stiekem moest en we onze volle begeerte loslieten op elkaars lijf. Dat we instant klaar waren voor de aanval na een periode van hongerig verlangen.
'O Daan, wat voel je lekker. Voel je me goed?'
Mijn klit is zo opgewonden dat bij de kleinste wrijving de rillingen zich tussen mijn dijbenen verspreiden als een krioelend leger kleine diertjes. Ik kreun van genot en draai mijn hoofd naar rechts. Mijn telefoon licht op en ik verstijf. Het kan maar één iemand zijn. Damir.
Een grote, gloeiende vuurbal plant zich in mijn buik en ik hap naar lucht. Het liefst lees ik nu het bericht, maar ik beheers mezelf. Mijn gedachten zijn weer all over the place en ik voel de behoefte de kamer uit te rennen. Mijn zin is net zo snel verdwenen als-ie me overviel, maar stoppen is geen optie.
'Kijk me aan,' beveelt Daan me, en draait mijn hoofd weer recht. Voor het eerst zie ik een blik in zijn ogen die totaal nieuw voor me is. Onzekerheid, angst, of in ieder geval iets wat erop lijkt. Verdriet overspoelt me. Dit moet ophouden. Daan mag geen slachtoffer worden van mijn grillen en geheimen. En hoe naïef het ook mag wezen, ergens ben ik ervan overtuigd dat als ik maar gewoon doe alsof er niks aan de hand is, er ook daadwerkelijk niks is.
Er zit maar één ding op. Ik veer op en draai mijn kont zijn kant op. Gelukkig pakt hij me zonder na te denken bij mijn heupen en klimt tegen me aan. Ik druk mijn hoofd in het kussen en tel zijn stoten. Daan komt vrij snel klaar en ik voel me de slechtste vrouw op de hele wereld.
'Kom eens tevoorschijn, gekkie.'
Ik til mijn hoofd op en vlei me meteen tegen zijn borst aan. Het licht mag eindelijk uit. Nog een nachtje slapen en dan kan ik richting het vliegveld. Richting Damir. Vreemd genoeg maakt die gedachte me kalm en ik val vol zondige gedachten in een diepe slaap.
Lees ook: Anna Karolina #128: Last minute
De volgende ochtend verloopt in een roes. Het enige dat door mijn hoofd spookt is het weerzien met Damir en onze tijd straks in het zwoele, opwindende Marrakesh. We hebben op het vliegveld afgesproken, gezien het feit dat de rest van het Touch up-team al op locatie is. Mmm, de gedachte aan urenlang alleen met mijn lover doet me zinderen van verlangen. Ik voel dat ik leef.
Het valt me niet eens op dat Daan iets nerveuzer doet dan normaal en wel erg vroeg het huis verlaat om naar zijn werk te gaan. Tijd om er mijn hoofd over te breken neem ik niet, ik moet mijn koffer verder inpakken.
Stoute berichten overspoelen mijn mobiel. Het is duidelijk dat Damir er net zo veel zin in heeft als ik. De uren kruipen voorbij, maar dan is het eindelijk zover en ik stap met een trillend lijf het vliegveld binnen. Hij is hier ergens en hij wacht op mij. Ik kijk door een roze bril naar alle toeristen om me heen. Na alle formaliteiten zet ik een loopje in alsof ik op een catwalk loop en zie eindelijk de zwoele blik van Damir aan het einde van de lopende band. Mijn hart klopt in mijn keel. Wat is hij mooi! Zijn ogen glanzen van verlangen en ik voel me weer zijn prooi die zometeen hoog in de lucht verscheurd gaat worden.
'Verrassing!'
Alles vervaagt, mijn mond valt open, mijn binnenste bevriest. Daan staat ineens naast me op de band en pakt me bij mijn middel vast.
Wordt vervolgd.
Dit was voorlopig de laatste nieuwe aflevering van Anna Karolina. De komende acht weken is er een zomerstop en zullen we een aantal eerdere edities herhalen. Vanaf week 37 lees je weer elke week een nieuwe editie van Anna Karolina op &C.
Lees hier meer van Anna Karolina.
