Anna Karolina #42: In tweestrijd
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar affaire met Daan is compleet uit de hand gelopen. Een illusie armer vertrekt ze naar het eiland Ibiza, waar ze afleiding zoekt bij een gogo-danser. Maar nu Daan onderweg naar haar toe is, slaat de twijfel toe.
Met trillende handen draai ik de deur van slot. Ik kan de storm aan gedachten in mijn hoofd niet stopzetten en struikel bijna over de deurmat. Het huis ruikt muffig en voelt voor het eerst groot en koud. Het voelt gek hier, zo zonder Juul, maar klagen over een immens groot huis midden in de oude stad van Ibiza met een groot dakterras is vreselijk ondankbaar, laat staan gepast. Ik laat mijn koffer bij de deur staan en begin mijn verkenningstocht. ‘
Lees ook: Anna Karolina #41: Daan is terug
'Heel veel plezier lieve schat,
we hopen dat je lekker gaat genieten hier.
Kom maar fijn tot rust.
Lieve groetjes.’
Ik leg het briefje weg dat de ouders van Juul vast aan de schoonmaakster gedicteerd hebben en open alle ramen op de benedenverdieping. Rust? Laat me niet lachen. Zoals het er nu naar uitziet, is dat wel het laatste dat ik hier ga krijgen. Ik heb behoefte aan wijn. Nu! Ik open een voor een alle keukenkastjes, maar zonder geluk, en zo snel als ik ben binnengekomen, knal ik de deur weer achter me dicht.
De zon verwarmt me, maar binnenin blijf ik rillen. Mijn leven lijkt wel een film, nee erger, een slechte soap. Ik ga bij de eerste de beste bar zitten en bestel een halve liter sangria. Ik denk terug aan mijn gesprek met Juul.
‘Hij had tranen in zijn ogen Anna. Hij zei dat-ie van je houdt. En je weet dat ik het beste met je voorheb…’
Haar woorden galmen na, vol wanhoop en bijna medelijden.
‘Jullie moeten dit doen. Je moet het proberen. Pas dan weet je het zeker. Nu staat niets jullie meer in de weg…’
Ik zet mijn tweede lege glas neer, steun met mijn ellebogen op tafel en laat mijn gezicht op mijn handpalmen rusten. Pffff. Daan is dus onderweg naar Ibiza. Ik ben bang, maar voel me tegelijkertijd triomfantelijk. Hij is er dus eindelijk achtergekomen dat die hele Claudia een grote leugenaar is. Nou, opgeruimd staat netjes. Ik staar naar een van de drie berichten die inmiddels binnengekomen zijn van mijn hete danser Daniël.
‘Baby, where are you?’
Waarom? Waarom gebeuren dingen in je leven nooit op de momenten dat je wílt dat ze gebeuren? Het stoerste zou zijn om gewoon mijn lekkere gogo-hapje uit te nodigen in mijn nieuwe huis, maar het feit dat ik twijfel, zegt me genoeg. En wat als Daan ineens belt dat-ie er is? Ja, jammer dan. Toch? Ik vul het derde glas en neem een flinke slok.
Lees ook: Anna Karolina #40: Surprise, surprise
Ik wil terug naar het heerlijke gevoel van vrijheid en plezier dat ik voelde tijdens mijn eerste nacht op Ibiza. Dus… mijn keuze moet Daniël zijn! Easy.
Ik begin te typen, maar mijn binnenste krimpt ineen en ik voel dat ik tegen alles wat mijn hart me wil vertellen inga. Ik moet… verdomme… ik móét hiermee kappen. En dan, als op de automatische piloot pak ik mijn mobiel, selecteer het nummer van Daan en typ mijn adres in. Verzenden.
Drie uur later staar ik naar mezelf in de spiegel. Het schemert buiten en het huis is gevuld met een deken aan broeierige hitte en onzekerheid. Ik heb totaal geen controle over wat er gebeuren gaat. Ik weet niet eens wat ik wil. Het enige wat ik voel, is dat ik leef. De leegte heeft plaatsgemaakt voor een stuwende kracht die door mijn lijf raast.
Een harde klop weerklinkt op het hout en als in slow motion open ik de zware deur.
‘Anna.’
‘Daan.’
Wordt vervolgd...
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
