Anna Karolina #88: De douchesessie
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Deze week belandt ze met Daan onder de douche voor een stomende hereniging.
'Natuurlijk gaan we trouwen, schatje.'
'Weet je het echt zeker? Want ik ben niet de makkelijkste. Dat moge nu wel duidelijk zijn.'
Ik moet ervan blozen.
Lees ook: Anna Karolina #87: Wraak
'Ik toch ook niet.'
We omhelzen elkaar en zoals altijd verstomt alle ruis om ons heen en bestaan alleen wij tweeën nog. Zijn lijf voelt nog verhit en vol energie van het sporten en ik stel me nu al voor hoe hard hij zometeen in me zal voelen. Ik kus de zweetdruppels in zijn nek weg en de ziltige smaak doet me verlangen naar heel veel meer.
'Douchen?'
Alsof hij mijn gedachten kan lezen.
'Lekker.'
We sprinten de trap op en ik laat een voor een mijn kledingstukken op de grond vallen. De douche gaat aan en we vallen gulzig in elkaars armen. Onze inmiddels natte lijven glibberen speels onder het lauwwarme water. Onze hongerige tongen dansen om elkaar heen.
'Kon het maar altijd zo zijn.'
'Het zal altijd zo zijn.'
'Nee, ik bedoel, alleen jij en ik. Samen. De rest verpest het altijd alleen maar.'
'Meisje toch. Kom hier.'
Hij daalt langzaam naar beneden af met zijn hoofd en kijkt me ondertussen stoutmoedig aan. Wat hou ik van deze man. Wat windt hij me op. Ik ben instant nat en dat is niet van het water. Nog een paar tellen verwijderd van de extase voel ik zijn tong drukken op het meest gevoelige plekje tussen mijn benen. Ik kreun. Hij pakt mijn billen stevig vast en drukt zichzelf steviger tegen me aan. Mijn hoofd is helemaal leeg. Al mijn gevoel en gedachten zijn gereduceerd tot mijn harde knopje dat nu bespeeld wordt door mijn liefde. Hij weet precies de weg daarbeneden en ik zak door mijn knieën van genot. En dan komt de golf en kan ik mijn schreeuw niet meer onderdrukken. Mijn oerkreet klinkt hard als nooit tevoren en galmt na in de betegelde badkamer. Dan draait hij me om en duwt me tegen de koude douchewand. Langzaam komt hij in me en ik voel dat zijn uitbarsting niet lang meer op zich zal laten wachten.
'Anna, schatje, wat ben je toch lekker.'
Met die woorden drukt Daan me nog steviger tegen de douchewand en komt met wilde stoten diep in me.
'Deze doucheroutine houden we erin.'
Lees ook: Anna Karolina #86: Hardlopers zijn doodlopers
Zijn hand streelt me vanaf mijn nek tot aan mijn billen. Ik draai me om. We gniffelen naar elkaar.
En ineens zie ik het. Op de wasbak. Dat wijf is niet te geloven. Dit is het niveau van een puber. Je spullen achterlaten bij iemand thuis om te zorgen dat je hem weer ziet. Serieus?!
'Serieus Daan. Dat wijf moet echt weg.'
Ik hou het smerige elastiekje met haar lange haren eraan voor zijn ogen.
'Dat samen sporten enzo, dat is per direct afgelopen. Je ziet blijkbaar niet hoe achterbaks en manipulatief dat mens is. Ze speelt in op je gevoel. Ze bekleedt alles met een sluier van geveinsde vriendelijkheid, maar ze is door en door slecht.'
Daan drukt zijn wijsvinger op mijn mond.
'Anna, regel nummer één, vertel me niet wie ik wel of niet mag zien. Afgesproken?'
'Nee. Ja. Wacht. Logisch, tenminste, voor het gros van je vrienden enzo. Maar dat mens, dat onmens, dat moet echt weg.'
'Dat zal een beetje moeilijk gaan, want ze woont een paar deuren verderop. En ik heb je er al een keer heen gebracht, weet je nog? Je weet, en zij weet, dat er niks speelt. Of wil je nog een keer op theevisite?'
Ik kijk hem boos aan, trek mijn kleren aan over mijn natte lijf en ren met het smerige elastiekje de trap af.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
