Anna Karolina #83: Afwijzing
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Deze week krijgt Anna een flinke openbaring terwijl ze met J. stoeit over de leiding in bed.
Ik heb wel vaker bovenop gezeten, maar deze keer is anders. Ik kijk J. strak in de ogen aan en laat mezelf steeds verder en dieper zakken. Hij pakt me bij mijn heupen en ik merk dat hij probeert het ritme te veranderen.
'Please, no, let me do it', hijg ik in zijn oor. Ik bijt zachtjes in zijn oorlel en veer weer terug in mijn kaarsrechte positie.
Behendig word ik opzij geduwd en lig ik voor ik het weet onder hem. Zijn blik staat geconcentreerd, bijna peinzend.
'You wanna play. Let’s play.'
J. begint me hard te nemen en de zin ontgaat me bij iedere stoot. Dit was niet de bedoeling, dit is niet fijn. Blijkbaar vindt zijn piemel dat ook, want na een paar rammen trekt ie zich terug.
Even blijven we stil naast elkaar liggen.
'I don’t think this will work Anna.'
Een diepe zucht volgt.
'Wanna have a coffee?''
'Wait.' Ik pak hem bij zijn gespierde arm vast. 'Why not?'
'Don’t know.'
Lees ook: Anna Karolina #82: De eerste stapjes
J. loopt met zijn mooie lome loopje richting de keuken en begint aan het koffieapparaat te prutsen. Ik baal. Is mijn kans op lekkere seks met hem nu verkeken? Waar slaat dit nou op? Boosheid doet na een paar tellen haar intrede. Ik sta op en loop naakt richting de keuken.
'J., what’s wrong? Did I do something?'
Hij blijft stil en klettert irritant met de koffiekopjes. Ik pak hem bij de schouder.
'I am just not into that whole ‘I am the boss’ thing, you know.'
Oh okay. Ik heb hier met een waar alfamannetje te maken. Vreemd genoeg windt het feit dat hij me afwijst me ineens heel erg op. Dit is vreemd. Hmmm. Is dat het dan? Wíl ik juist afgewezen worden? Gedij ik het best onder ‘liefdevolle verwaarlozing’? Mijn handen beginnen ineens te tintelen en mijn ademhaling versnelt. Ik ga flauwvallen. Ik voel het.
'Anna, Anna you okay? Anna breath. Calm down. Breath.'
Lees ook: Anna Karolina #81: Afgelikte boterham
Ik strek mijn armen naar voren en adem diep in en uit. Na het een paar keer te herhalen voel ik de rust terugkeren in mijn lijf, maar helaas niet in mijn hoofd. Mijn gedachten tollen door mijn brein. Het is ineens zo duidelijk als wat. Dat is het probleem van alles. Het ligt niet aan de anderen, het ligt aan mij. Ik ben zo gewend geraakt aan afwijzingen en aan een tweede plek, dat als een man me opeens wél helemaal wil, ik gauw het hazenpad neem. Ik ben bang voor het onbekende. Ik heb geen idee hoe ik een relatie moet standhouden. Een affaire is me makkelijk afgegaan. Maar kijk wat nu gebeurt! Daan kiest mij en wat doe ik? Ik saboteer de hele boel. J. wil mij en ik? Ik speel spelletjes en ga in een dominante rol zitten die mij vreemd is. Als er ooit een goed moment is geweest om bij mezelf te rade te gaan over wie ik echt ben en wat ik écht wil, dan is nu het moment. En dan heb ik het niet over een reisje naar Ibiza om op de eerste de beste danser te springen en afleiding te zoeken in allerlei Sodom en Gomorra-taferelen. Ik moet dit verdomme aangaan, anders zie ik mijn liefdesleven, wat zeg ik, mijn hele toekomst, met lede ogen aan.
'Anna, are you okay?'
'I will be.'
De tranen lopen over mijn wangen. J. kust ze liefdevol weg. We kijken elkaar aan. En voor ik het weet voel ik zijn harde lid tegen me aan drukken. Nog één keer dan. De laatste keer. Voordat alles anders wordt.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina
