Anna Karolina #77: De naakte waarheid
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. In het ziekenhuis wees ze Daan de deur en nu gaat ze op zoek naar J.
Het is pas de tweede keer dat ik de jeans en het witte t-shirt van J. aantrek en ze voelen nu al aan als een deel van mij. Dat is niet zo moeilijk na het pakje dat je in het ziekenhuis aankrijgt dat het meest op een stuk papier lijkt. Ik kijk in de spiegel. Daar sta ik. De nieuwe ik. Ik voel me sterk genoeg om het ziekenhuis te verlaten en slof op de grote slippers naar buiten. Zonder mijn blonde warrige vriend voelt deze outfit iets minder hip aan en ik heb meer weg van een heuse zwerver dan een hipster, maar ja, het klopt wel aardig met hoe ik me voel. Ik heb me losgemaakt van alles, ik heb geen duidelijk plan. Het enige dat ik nu voor ogen heb is om J. weer te vinden.
Waarom weet ik eigenlijk niet. Ze zeggen wel dat je je van een ander niet de precieze woorden herinnert of wat ze aanhadden, maar altijd wel het gevoel dat de ander je gaf. En dat, dat gevoel dat ik had samen met J., dat wil ik weer voelen. Het vrij zijn, blij, open voor de wereld om je heen. Een wereld vol mogelijkheden. Licht. Geen gedoe. Geen zwaarte. Geluk.
Lees ook: Anna Karolina #76: Voldaan
Maar waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Berlijn is met zijn immense brede straten, dan weer afgewisseld met de vele wijkjes met kronkelende steegjes niet de makkelijkste stad om iemand terug te vinden.
Maar first things first; koffie. Ik haal een grote kop bij een tentje en tuur naar de lekkernijen in de vitrine. Ik krijg een aardige trek. En dan ineens komt de gedachte aan wafels in me op. Wafels, ja, dat is het. De beste wafels van Berlijn. Daar moet ik weer naartoe. Daar zullen ze hem wel kennen. Iemand zal J daar toch wel vaker hebben gezien en iets van hem afweten. Hij was zo amicaal gisteren met al die types daar. Yes. Ik loop blij en hoopvol naar buiten en hou een taxi aan. Het verbaast me niks dat de taxichauffeur precies weet welke zaak ik bedoel. Een klein kwartiertje later word ik afgezet op de plek waar ik gisteren nog plat op de grond heb gelegen.
Ik smijt de lege koffiebeker in de prullenbak en loop haastig naar binnen.
'Hay, hi, I was here yesterday. With my friend, J. You remember?'
De ongeïnteresseerde blik van de jongen achter de toonbank verdwijnt na enkele seconden.
Lees ook: Anna Karolina #75: Controle
'Ah yeah, you were here yesterday with our man J. You okay? You were taken away by an ambulance no?'
'Yeah well, it doesn’t matter. Do you know where I can find him? J?'
'Everybody knows where to find J. He is everywhere and nowhere baby. Just walk down the street and he will find you, haha.'
Ik weet niet of de jongen me expres aan het treiteren is of niet, maar zijn houding staat me allesbehalve aan.
'I am serious. I have something that is his and I am sure he wants it back. Believe me, he would be happy to see me.'
'Oh yeah?'
'Yeah.'
Bluffen. Anna je kan het, bluffen. Het lukte bij Berghain dus het moet hier zeker werken.
'Second door to the right.'
'You mean he is here?'
De jongen knipoogt en met een bonkend hart loop ik richting de deur. Langzaam duw ik de klink naar beneden en loop naar binnen. Een naakte chick zit op een stoel in een wulpse houding met de mooiste borsten die ik ooit gezien heb. J. staat met brute bewegingen papier te verscheuren en hard te vloeken.
'J...'
Zijn blik is wild, maar verzacht direct.
'Anna. You are back.'
Wordt vervolgd
Lees hier meer van Anna Karolina
