Malou: 'Je bent 86 en je klimt over een twee meter hoge schutting?'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Mijn opa weet hoe hij moet videobellen, iets wat met regelmaat gebeurt. Zijn stijve vingers weten de knoppen op het touchscreen van zijn smartphone - of zoals hij het noemt: 'de toverdoos' - moeiteloos te vinden. Wat inhoudt: het kost hem precies geen moeite om terug te bellen als ik niet opneem. En daarna terug te bellen als ik niet opneem. En wat hij ook goed kan is terugbellen, als ik niet opneem nadat hij heeft teruggebeld.
Lees ook: Malou: 'Mijn huis kost €1200 pm excl gas, water, licht en waardigheid'
Ik fiets door de stad op weg naar een afspraak. Ook nu wordt mijn spotify-afspeellijstje om de minuut onderbroken door het verzoek van mijn opa om met hem te videobellen. Bij de vijfde muziekonderbreking besluit ik op te nemen om hem te laten zien dat ik aan het fietsen ben.
'Kijk Han, ze is aan het fietsen' hoor ik hem tegen mijn oma zeggen.
Ik hoor de hakjes van mijn oma dichterbij komen, ze stond vast in de keuken.
'Oh ja, kijk nou! Amsterdam, wat leuk' zegt ze.
Ik hou mijn telefoon op het stuur zodat ze zien waar ik heen fiets.
'Dat lijkt de Jordaan wel, zou het de Jordaan zijn?' hoor ik mijn oma vragen.
Mijn opa weet het niet. Ik zeg dat ik inderdaad naar de Jordaan fiets.
'Ja, dat zei ik toch! De Jordaan. Ja, ik dacht het al te zien' zegt mijn oma.
Ik besluit mijn fiets aan de kant te zetten. Dat doe ik iets te abrupt waardoor ik de hartelijke tyfus kan krijgen van de jongen die achter me fietst en moet uitwijken. 'Ken je die gozer?' vraagt mijn opa. Ik schud nee en haal mijn schouders op. Hij moet lachen.
Ik vraag hoe het met ze gaat waarop ze allebei in koor hetzelfde antwoord geven.
'Saaaaaaaai' klinkt het. Mijn opa en oma wonen in een dorp en zitten voornamelijk binnen. Oma noemt het rijtje op van dingen op die ze normaalgesproken altijd doet maar nu door de coronamaatregelen 'verboden' zijn. 'Ik mag niet naar schilderles. Ik mag niet naar bowlen. We kunnen geen koffie drinken in het grand café. En ik mag ook niet naar de gym' zegt ze.
Het gezicht van mijn opa verschiet. Een grote grijns verschijnt in mijn beeldscherm. 'Maar dáár heeft je oma iets op gevonden hoor Malou,' zegt hij, 'Han, vertel maar wat je hebt gedaan gisterochtend.'
Mijn oma kijkt betrapt. 'Wat bedoel je?' probeert ze.
Lees ook: Malou: 'Hoeveel bitterballen heeft iedereen al gehad?'
'Je oma had zichzelf buitengesloten toen ze de hond van iemand anders ging uitlaten' zegt mijn opa. Het is overduidelijk dat hij een voorzetje wil geven.
'Ja,' zegt mijn oma, 'ik was de sleutel vergeten en alles zat op slot. Ik stond voor een dichte deur. Dus ik ben achterom gelopen.'
'En toe-hoen' vult mijn opa aan. 'Ja,' zegt mijn oma, 'en toen kwam ik erachter dat de poort van de schutting ook dichtzat. Dus ik moest eroverheen klimmen. Gelukkig stond de kliko aan de andere kant, dus kon ik er via de GFT afspringen.'
'Afspringen?' herhaal ik. 'Je bent 86 en je klimt over een twee meter hoge schutting om er via de kliko af te springen?'
'Lang verhaal kort,' zegt mijn opa, 'oma heeft heerlijk gegymd.'
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
