Malou: 'We klagen over collega's, muren die op ons afkomen en Zoom'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
'Vecht jij ook zo tegen de coronakilo's?' vraagt een goede vriend via instagram. Hij reageert op het zoveelste bord eten waar ik een foto van heb gemaakt. Dit keer zijn het garnaaltjes die ik heel hard auw laat roepen door er een bewegend plaatje naast te zetten. Het was 't hoogtepunt van mijn dag. Een dag die ik eigenlijk had moeten besteden aan schrijven. Van overtollige coronakilo's heb ik weinig last, misschien komt dat omdat mijn sportschoolbezoek al een langere tijd op een steady zero frequentie ligt. Niet sporten was er eerder dan corona, er is weinig veranderd.
Ik heb een meeting in Zoom, het online vergaderprogramma dat ik steevast floep blijf noemen omdat ik Zoom niet kan onthouden. Bij Zoom werkt het zo: je spreekt een tijd af om in te loggen en deel te nemen aan een vergadering. Zodra je bent ingelogd kan iedereen je zien. Het is daarom handig dat je bent aangekleed. Vaak zit er - ruim voordat de meeting begint - al een boomer klaar die zojuist tijdens het wachten op de rest, heeft uitgevonden dat je een space-achtergrond kan instellen. Hoe de microfoon aan gaat weet ze dan weer niet.
Lees ook: Malou: 'Opa vraagt hoe het met mij gaat en ik barst in huilen uit'
Ze ziet eruit alsof ze gaat solliciteren op de functie doventolk voor kleuters.
Druk gebarend zit ze achter haar laptop.
Horen jullie mij? Hallo? Jongens, horen jullie mij? - liplees ik.
Een rare gewaarwording voor iemand die de illusie wekt zich in het heelal te bevinden.
'HOREN JULLIE MIJ NU?' schalt het door mijn kleine werkkamer. Ja hoor, Ria heeft het knopje mét pictogram van de microfoon gevonden. Het mooie aan Zoom is dat degene die aan het woord is groot in beeld komt. Een van de medemillennials kan zich niet inhouden en zucht luid wanneer Ria iets wil zeggen. Hij zucht harder dan Ria praat en domineert daardoor mijn beeldscherm. Onder tafel stuur ik hem een appje om hem te waarschuwen. Hij appt terug dat er witte wijn in zijn koffiemok zit en neemt een grote slok. 'Vechten jullie ook zo tegen de coronakilo's?' vraagt Ria. De millennial neemt een grote slok uit zijn mok.
Stem op ons: &C is met Chantal in Behandeling genomineerd voor een Online Televizier-Ster
Na mijn 'werkdag' schenk ik een glas wijn in en videobel ik Daan, mijn beste vriend. We proosten met onze glazen tegen het telefoonscherm. We klagen over onze vreselijke collega's, muren die op ons af komen, dat vreselijke Zoom of floep en ieder ander verschrikkelijk vergaderprogramma. Daan vertelt dat ze al twee keer de politie hebben gebeld omdat ze last hebben van samenscholende hangjongeren.
's Avonds kijk ik mezelf depressief aan het acht uur journaal en schaam ik me voor alle champagneproblematiek waarover ik de hele dag heb lopen zeiken.
Ik videobel mijn opa en oma om te zeggen dat ik van ze hou. Na drie keer als een achterlijke Ria in de oren van mijn opa te hebben geschreeuwd verstaan ze het.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
