Op lijmvakantie
Malou schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Ik plof neer naast een ruziënd stel in het vliegtuig. Na wat heen en weer gesis geeft ze hem de passief-agressieve stilte, die hij doorbreekt met de woorden ‘als het zo’n week wordt, stap ik nu uit.’ Dreigen met iets waar je niet aan wilt voldoen is op z’n zachtst gezegd niet zo slim. Op een moment als dit kun je beter Netflix aanzetten, je gordel dichtklikken en een biertje bij de stewardess bestellen.
Daarvoor is het nu te laat. De vrouw kijkt haar vriend aan en trekt één van haar getatoeëerde wenkbrauwen op. ‘Ga dan!’ antwoordt ze.
Ook ik wacht even met het aanzetten van Netflix en het dichtklikken van mijn gordel. Ik zit namelijk aan het gangpad en vraag me af of de man zich aan zijn woord gaat houden.
‘Rot op dan, Donny,’ herhaalt de vrouw en klikt haar gordel los. Donny zit bij het raam dus hij zal zich langs ons beiden moeten wurmen om het gangpad te bereiken en het vliegtuig te verlaten.
In mijn hoofd start de tune van de spelshow Doet-ie 't of doet-ie 't niet en mijn gedachten dwalen af naar hoe zielig ik Peter Jan Rens vind. Van een succesvolle televisiepresentator naar een chronische aandachtzoeker met enge honden in een vakantiebungalow. Zo had hij het vast nooit bedacht.
Mijn afdwaling wordt abrupt onderbroken door Donny, die rigoureus opstaat en Jenny (yep, Donny en Jenny) een fijne vakantie in haar eentje wenst. Ik sta op zodat Jenny aan de kant kan om Donny erlangs te laten. Jenny kijkt me kwaad aan. Doordat ik opsta is het alleen nog aan haar, om de weg voor Donny vrij te maken. Ze doet het. Donny gaat haar voorbij en verdwijnt in het gangpad.
Eigenlijk wil ik Jenny vragen of ze er bezwaar tegen heeft als ik bij het raam ga zitten, nu Donny weg. Dit lijkt me niet het juiste moment.
‘Lijmvakantie?’ vraag ik in plaats daarvan.
Een lijmvakantie is op vakantie gaan om je ingekakte relatie te redden en komt voornamelijk voor bij stellen waarvan er één is vreemdgegaan. In plaats van een beetje afstand te nemen, wordt er geforceerd op elkaars lip gezeten onder het mom van wat hebben we het godverdomme gezellig met elkaar. Ook ik ging een keer op lijmvakantie en maakte ruzie op een prachtig strand over wie er drankjes moest halen.
Ik heb spijt van mijn vraag aan Jenny. Opeens ben ik klankbord in een conflict waar ik verre van wil blijven. Nu nodig ik Jenny uit haar zojuist geëtaleerde relatieproblemen bespreekbaar te maken, met een vlucht van drie uur in het vooruitzicht. Jenny vertelt dat Donny is vreemdgegaan en ik probeer mijn euforische ‘ik wist het wel’-hoofd te verbloemen.
Volgens Jenny moet Donny door het stof, alle acht dagen van hun all-inclusive vakantie, maar Donny is in geen velden of wegen te bekennen. Ik wil Jenny geruststellen en schets een ideaalbeeld van een heerlijke solovakantie, zonder die paardenlul van een Donny.
Jenny knikt.
Ik heb mijn zin nog niet afgemaakt of ik zie hem in het gangpad weer onze kant op lopen. Donny, de paardenlul.
Alsof er niets gebeurd is, manoeuvreert Donny zich langs mij, geeft Jenny een kus op haar wang en ploft weer neer bij het raam. Hij pakt haar hand, waarmee de lijmvakantie, die zojuist van de baan leek te zijn, alsnog van start gaat.
Ik hoop dat Donny en Jenny een leuke vakantie hebben, weer gelukkig worden en een mooie lijmbaby maken in hun all-inclusive hotel. Het lijkt me geinig als ze hun kind Denny noemen. Voor het gemak ga ik er alvast van uit dat ik wederom gelijk heb.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
