Malou: 'Opa vraagt hoe het met mij gaat en ik barst in huilen uit'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Mijn opa heeft het videobellen inmiddels goed onder de knie. Los van het dagelijkse 'gewone' telefoongesprek neemt hij een paar keer per dag contact op om in beeld te vertellen over al het niks dat ze hebben gedaan. Vaak zie ik alleen de bovenkant van zijn gezicht. Niksdoen is niks voor mijn opa en oma. Zij doen altijd heel erg veel. Bowlen, fietsen, schilderen, gymmen en wandelen. Zelfs de boodschappen, die ze iedere dag gezellig samen deden, worden nu voor de deur gezet.
Iedereen vindt het vreselijk.
Opa lacht: 'Met ons gaat het goed en we zijn netjes binnen gebleven.'
Lees ook: Malou: 'De huizen hier zijn niet bestand tegen mijn 7 minute workout'
Soms heeft hij in de tuin gewerkt. Soms heeft zij iets leuks op televisie gezien. Soms laten ze weten dat het vooruitzicht elkaar zo lang niet kunnen zien pijn doet. We moeten ons aan de regels van het RIVM houden. Het is het enige wat we kunnen doen om mijn opa en oma zo veilig mogelijk te houden. Laatst had ik met mijn oma afgesproken om misschien even te gaan wandelen omdat we elkaar zelfs op anderhalve meter afstand graag wilden zien. Die ochtend belden we om het af te blazen. We vonden het toch te riskant.
Vanochtend lag er een kaartje in de brievenbus.
'Hugs and kisses!' stond er met fluorescerende koeienletters op. Ik herkende het handschrift op de achterkant: 'Dit is op papier. Wanneer weer in werkelijkheid? Xxxxx oma xxxxx opa.'
Lees ook: Malou: 'Naast COVID-19, zijn er ook veel mensen besmet met hufter'
Het is laat in de avond, ik lig al op bed wanneer er een video-oproep binnenkomt. Mijn opa en oma vertellen dat ze vandaag bezoek hebben gehad. Meestal kan ik mijn tranen in bedwang houden tot vlak nadat we hebben opgehangen en ze mijn gezicht niet meer zien. Zo erg is de huidhonger. De twee lachende gezichten in mijn gebarsten telefoonscherm breken me. 'Bezoek gehad?' - ik hoop dat ik het verkeerd heb verstaan. Mijn opa en oma zijn 85+ en bezoek ontvangen is dan ook levensgevaarlijk.
Waar is de ondergrondse gebarentolk voor familieleden die hun kop in het zand steken? Er zijn vier (!!!!) ooms en tantes bij mijn opa en oma op bezoek geweest vandaag. Ze hebben 'lekker in de tuin gezeten.' Ik vraag of ze binnen zijn geweest. Twee van hen kwamen door de voordeur naar binnen om vervolgens door het huis de achtertuin te bereiken. Ze hadden een kringetje gemaakt. Mijn opa vraagt hoe het met mij gaat en ik barst in huilen uit.
Hoe kan het zo zijn dat ondanks het 'ga niet op visite bij mensen ouder dan zeventig'-geschreeuw van iedere krant, elk televisieprogramma en alle overige beeldschermen, er tóch mensen zijn die denken dat ze een uitzondering zijn?
Ik begrijp hier helemaal niks van.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.