Malou: 'De taxichauffeur zwijgt de hele rit, totdat we uitstappen'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Het huis van Daan, mijn beste vriend, en zijn geliefde Ben Bigfood de begrafenisondernemer (voor als je onder de grond moet), is een fietstochtje van maximaal tien minuten. Toch zijn er altijd goede redenen te verzinnen om in een alternatief overdekt stad-gerelateerd vervoersmiddel te kruipen. Ik heb het uiteraard niet over tram 19 (hier in de volksmond ook wel lijn covid-19 genoemd), maar over de chauffeursservice rijmend op het woord puber.
Lees ook: Malou: 'Mijn broertje is positief getest op corona'
Mijn geliefde (en tevens vaste verkering) is laat thuis en ziet eruit alsof hij is overreden door een natuurramp. Buiten stormt het alsof de wereld straks vergaat, een perfecte reden om een puber te bestellen en ons droog en bijpratend naar het huis van Daan mijn beste vriend te laten brengen.
De eerste poging strandt bij een annulering omdat de chauffeur van de bestelde wagen steeds verder weg lijkt te rijden. We cancelen de rit als de wachttijd van 2 minuten naar 12 minuten is gestegen. De tweede poging is raak, na twee minuten wachten zitten we droog op de achterbank van de puber-chauffeur. Wanneer mijn geliefde wil vertellen over zijn dag wordt hij abrupt onderbroken.
'Ja, sorry dat ik je even onderbreek hoor', zegt de puber-chauffeur, 'maar als ik jou was zou ik even naar het hoofdkantoor bellen om je vorige geannuleerde rit terug te vragen.' We bedanken hem voor de tip en willen het gesprek dat we hadden weer oppakken. Helaas denkt de puber-chauffeur daar anders over.
'Ja, want weet je moet je luisteren, er zijn dus gasten die alleen maar rijden op annuleringen. Die doen dit expres. Belachelijk, en ik kan het weten want eigenlijk ben ik geen puber-chauffeur. Ze hebben mij gevraagd om op het hoofdkantoor te werken. Nou mij niet gezien hoor. Ik zeg hoor es, ik bepaal mijn eigen werktijden. Lang verhaal kort, ik blijf lekker rijden.'
'Oké' antwoord ik en richt me tot mijn geliefde. 'Wat was je aan het vertellen?'
Als hij zijn zin wil beginnen wordt hij weer onderbroken. 'Ja, moet je horen, ik woon helemaal niet in de stad. Ik kom uit Lelystad en ik heb veel vaste klanten. Nou is het zo dat je eigenlijk je telefoonnummer niet mag geven, tenzij je buiten een puber-gebied rijdt. Dan wel. Lang verhaal kort, ik heb er vrienden aan overgehouden. Nee, mij niet gezien hoor. Mij zie je niet op een kantoor werken. En weet je, ze hebben het zelf zo ver laten komen hoor.'
Lees ook: Malou: 'Ik ben zo'n klootzak geworden die ik voorheen haatte'
'Wie?' vraag ik. De grootste fout die ik op dat moment kan maken. 'Die gasten van TCA, Taxi Criminelen Amsterdam' vervolgt hij. 'Kijk, die gasten gedragen zich als asociale idioten. Dan kan ik er niks aan doen hè? Dat de klanten liever bij mij in de auto zitten in plaats van bij die criminelen.' Na het derde lange verhaal kort komen we aan bij het huis van Daan, mijn beste vriend. Halleluja.
Op de terugweg zorgen we ervoor dat we niet weer toevallig de oorsuis-chauffeur treffen. We stappen in bij een grote man, hij heeft een New York Yankees-pet op. 'Fijn dat u er bent' zeg ik wanneer ik neerplof op de achterbank. De man zwijgt de hele rit, het tegenovergestelde van de meneer op de heenweg. Als we uitstappen verbreekt hij de stilte. 'Het spijt me', zegt hij, 'mijn Nederlands is nog niet zo goed. I panicked. Kunt u mij vertellen wat ik moet zeggen als iemand tegen mij zegt 'fijn dat u er bent?''
Lees hier meer columns van Malou.
