Malou: een bizar Andalusisch avontuur #4
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Leve het ongemak, weg met de schaamte. Momenteel verzet ze haar zinnen in een gehucht in de bergen van het Spaanse Andalusië.
Ik pak het glas rode wijn en neem twee grote slokken. De laatste slok moet ik in twee keer doorslikken. Ik verslik me. Druppeltjes rioja stromen uit mijn neus en de tranen schieten in mijn ogen. In plaats van een zakdoek aanreiken schenkt hij het glas nog een keer vol. Met mijn vieze trui veeg ik de rood-paarse snottebel uit mijn gezicht.
Lees meer: Malou: een bizar Andalusisch avontuur #3
De Engelsman heeft me zojuist verteld dat Juan, de man voor wie ik hier in Spanje werk en bij wie ik in huis woon wanhopig op zoek is naar een potentiële moeder van zijn kinderen en zijn oog heeft laten vallen op de enige vrouw in het dorp die geen verre familie van hem is.
Lucky me.
Ik voel me uiterst oncomfortabel in deze onvrijwillige Boer zoekt Vrouw-situatie en besluit op verzoek van de Engelsman met Juan te gaan praten.
‘Just tell him you are in a relationship. The easy way out’ is zijn advies.
Kutadvies in ieder andere situatie, maar in dit geval wel de weg van de minste weerstand én ongemak. Ik zit helemaal niet te wachten op een gesprek over de romantische gevoelens van de man waar ik nog drie weken bij in huis woon.
Een half uurtje later zit ik een beetje aangeschoten van de geïnhaleerde Rioja aan de keukentafel als Juan thuiskomt. Hij lult de oren van mijn kop. Ik ben nerveus, slecht in liegen en subtiliteit is niet een van mijn kerncompetenties.
‘Juan, did you know I have a boyfriend in the Netherlands?’
‘No. You have a boyfriend in the Netherlands?’
‘Yes, a boyfriend. In the Netherlands.’
Het is stil. Ik wacht maar er komt heel lang niks. Zou dit het zijn? Ben ik klaar?
Dit ging best makkelijk.
Dan onderbreekt Juan de stilte.
‘What is the name of your boyfriend?’
Ik panikeer.
Ik wil Daan zeggen, maar bedenk me dat ik Juan al over Daan, mijn beste vriend heb verteld. In een fractie van een seconde besluit ik de naam van mijn laatste liefde te noemen, zodat ik niet ter plekke iets uit mijn duim hoef te zuigen als Juan wil weten hoe ik mijn fake boyfriend heb ontmoet. Hij herhaalt de naam een paar keer. Er valt een deken van ongemak over me heen.
De dagen daarna heeft Juan meer vragen paraat over mijn verzonnen liefdesleven dan een Triviant-spel over geschiedenis. Ik beantwoord de vragen kort en bondig in de hoop dat we snel van gespreksonderwerp veranderen. Blijkbaar wek ik hier de suggestie dat mijn fake boyfriend en ik niet gelukkig zijn en dat onze relatie zijn beste tijd wel heeft gehad, want die avond verklaart Juan mij tóch de liefde.
Lees meer: Malou: een bizar Andalusisch avontuur #2
Groots, meeslepend en voor de ogen van het halve dorp. Hij kan mij wél gelukkig maken en zal een droomhuis voor me bouwen. Ik leg Juan uit dat ik ook zonder mijn (verzonnen gereïncarneerde) relatie in Nederland niet bij hem kan zijn, omdat ik niet op hem val. Iets waarvan hij zegt dat het nog gaat komen. Na nog drie keer nee (en dertig keer no) ben ik er klaar mee en word ik boos. Juan neemt het nieuws zoals het is, met - naast de teleurstelling - een anderhalve literfles zelfgestookte anijslikeur.
Als ik de volgende ochtend de slaapkamer uit wil lopen, ligt Juan in foetushouding knock-out voor mijn deur. Dit is mijn cue.
Ik pak mijn hoognodige spullen en vertrek. Net als in een film.
Of in dit geval die heel enge Netflix Original.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
