Malou: 'Online is iedereen een held, arts of eigen rechter'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Met maar één hand vrij is het slot op mijn fiets moeilijk te ontgrendelen. 'Ik haat mensen, ik wou dat ik een aap was' schreeuw ik in mijn telefoon. Een man kijkt op. Met mijn blik smeek ik hem voor zich uit te kijken en door te lopen.
Lees ook: Malou: 'Deze arts gaat onderzoeken of ik het BRCA-gen draag'
'Lekker samen op de bavianenrots cappuccino's drinken', vult de andere kant van de lijn aan, 'de enige juiste reden om naar Artis te gaan is om je te laten kooien, zodat niemand in de buurt kan komen.'
De beeldspraak over hoe rot je dag wel of niet is stoppen we graag in hokjes. Daan, mijn beste vriend en ik kennen meerdere categorieën. Van medium-erg naar ondraaglijk. De Oudhollandse ziektes zoals pokkedagen of in geval van maandag: tyfusdagen. Oudhollandse beroepen, oftewel de hoerendagen en dagen waarop je niet meer van mens tot mens kunt communiceren en functioneren omdat de afschuw naar homo sapiens zo groot is dat we wensen te worden opgenomen in het dierenrijk. Of een leven achter glas ambiëren om direct contact met het eigen soort te minimaliseren. Dit zijn de mensonterende dagen, hunkerend naar robotisering en vervanging van de over-geëvalueerde mensheid.
Omdat ons huis af is, de schappen in de supermarkt vol liggen en er voor ieder type man, vrouw en alles daartussen een cappuccinomelk is uitgevonden, is de ontwikkeling van het individu in de echte wereld gestaakt. Er is weinig waar we ons nek voor hoeven uit te steken. Gelukkig bestaat er een wereld die groter is dan de realiteit, namelijk de wereld binnen de fictieve muren van het wereldwijde web. Een virtuele apenrots waar de Neanderthaler herboren is.
Het is een wereld waar we standaard andermans goede intenties in twijfel trekken en waar we te allen tijde elkaar aanspreken op iedere mogelijke verkeerde gedachten die eventueel schuil zou kunnen gaan achter de op het oog goed uitziende instagrampost, column of artikel. Een goed mens zijn, het goed proberen te doen is niet goed genoeg. Goedheid wordt ontleed en als een ui laag voor laag afgepeld. Vaak is het janken om niks. De regels van online breekt alle wetten van de miezerige realiteit. Hier is iedereen een held, een arts of eigen rechter. Deugen mag, maar het moet te allen tijde getoetst worden. En oh wee als je een foutje maakt. De dag des oordeels is vierentwintig uur per dag beschikbaar.
Lees ook: Malou: 'Als iemand zich in het openbaar aftrekt, lopen wij er omheen'
'Apen hebben geen internet, daar ben ik jaloers op' zeg ik. Daan, mijn beste vriend grinnikt. 'Ik denk dat ik weet wat het probleem is', zegt hij, 'mensen weten niet op welke hoop ze moeten schijten, dus kakken ze voor de zekerheid maar overal een beetje.' 'Zie je, apen zouden dat nooit doen. Die ruiken er eerst aan' antwoord ik. We lachen.
Mijn slot springt open. 'Gelukt' roep ik.
'Wordt het toch nog een mooie dag' zegt hij.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
