Malou: 'Ik ben doodsbang voor verrassingen op mijn verjaardag'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Het is precies middernacht in Hongkong. Dat weet ik omdat Daan, mijn beste vriend vanuit zijn wolkenkrabber-hotelkamer-badkamervloer belt en drie regels Happy birthday gevolgd door Brandend zand van Anneke Grönloh begint te zingen. ‘In Hongkong ben je al jarig,’ lalt het aan zijn kant. Ook zijn man zing op de achtergrond mee. Ze hebben een microfoon gekocht waarbij je via bluetooth muziek kan afspelen en meezingen. Een draagbare karaokeset. Voornamelijk erg handig als je met leuke mensen in een lift vast komt te zitten.
Lees ook: Malou: 'Ik krijg elk kwartaal een boze blauwe envelop op de mat'
Al drie weken is Daan, mijn beste vriend op vakantie. Van die drie weken was hij zeven dagen ziek met als gevolg dat hij ook zeven kilo lichter is geworden. ‘Ik heb voor je in een Tupperware-bakje getuft. Geloof me, jij hoeft nooit meer op dieet.’ Ik vind het een geweldig verjaardagscadeau. Het spijt mijn beste vriend duizendmaal dat hij mijn verjaardag moet missen. ‘Je spuit er dit jaar maar wat jaartjes af en dan vieren we je 32e volgend jaar gewoon nog een keer.’ Hiermee bedoelt hij botox.
De volgende ochtend, wanneer ik als jarige tweeëndertiger wakker word, drink ik verjaardagskoffie met een andere jongensvriend die ik vandaag mijn stand-in-Daan, mijn beste vriend mag noemen.
Ooit deelden we het bed, nu toast met avocado en chilivlokken. Vooraf heb ik hem laten beloven dat hij niet voor me zou gaan zingen. Dat heeft Daan, mijn echte beste vriend gisteravond in Hongkong al gedaan. Toch kijk ik schichtig naar het bedienend personeel dat zo nu en dan onze richting op loopt.
Hij grijnst. ‘Je bent bang hè?’
Dat klopt. Ik ben doodsbang, omdat ik het haat als bediening en ex-bedpartners samenspannen om mijn sneetje bananenbrood te verzieken met een verjaardagskaarsje of nog erger, een vuurwerkje. Dit flikte hij vorig jaar ook. Ik kijk wel uit.
‘Oh, kom je trouwens vanavond eten?’ vraag ik hem bij het weggaan. Hij geeft aan dat hij zijn Malou-target heeft gehaald.
‘Alles waar TE voor staat is niet goed voor je, Lou.’
‘Je bent een slechte stand-in van Daan, mijn beste vriend. Mijn Daan-target is nog lang niet gehaald.’
Als hij weg fietst, steekt hij lachend zijn middelvinger op.
’s Avonds roeren er wat familieleden in een pan en sta ik aangeschoten met Suus Berenhap op mijn balkon.
‘Jammer dat Daan er niet is hè?’ zegt zij.
‘Ja, heel jammer,’ zeg ik.
Lees ook: Malou: 'Wat gaat er om in het hoofd van een voorwielendief?'
Nog geen tien minuten later gaat de bel. Er komt een grote bos rozen de trap op gelopen met daaraan de hand, de arm, het lijf met het hoofd van Daan, mijn beste vriend. ‘Hey sukkel, je denkt toch niet dat ik je verjaardag mis!?’
Hij begint te zingen. Lang zal ze leven, wat een kutlied.
Toen hij me vanuit ‘Hongkong’ belde was dat gewoon vanuit zijn eigen huis in de Jordaan, waar hij zich vervolgens de hele dag schuil hield, omdat hij bang was mij tegen te komen en de verrassing te verpesten. Suus Berenhap lacht. ‘We hebben gewed. Daan zei dat je zou gaan schelden en ik zei dat je zou gaan huilen.’
Daan, mijn beste vriend en Suus Berenhap hebben allebei gewonnen.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
