Malou: 'Ze hield zich aan alle regels, toch kreeg ze corona'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Het braafste meisje uit de klas heeft corona. De positieve uitslag kwam binnen als een donderslag bij heldere hemel. Ze hield zich aan de regels zoals een scheidsrechter met cameratoezicht op een wereldkampioenschap. Niks werd door de gedesinfecteerde vingers gezien. Alsof de richtlijnen van het RIVM op twee stenen tabletten geschreven stonden en zij deze persoonlijk op de berg van Sinaï had gevonden.
Lees ook: Malou: 'Mijn huis kost € 1200 pm excl gas, water, licht en waardigheid'
Een paar dagen daarvoor zaten we nog samen op een terras. Er was meer dan anderhalve meter afstand want volgens het braafste meisje uit de klas kun je maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Onder het genot van een biertje en haar regime werden we geïnformeerd over de gevaren van het dubbeldippen. De gefrituurde kaasstengels werden potentiele moordwapens en er lag Zaanse-covid-mayonaise op de loer. We dipten eenmalig en ruim.
Het lijkt niet erg, een klein moment van onoplettendheid als beloning van het al zo lang netjes houden aan de regels. Nu sla ik mezelf voor mijn kop. De telefoon gaat over en mijn oma neemt op. Als ik haar spreek fantaseren we over wat we allemaal gaan doen als dit voorbij is. Elkaar weer van dichtbij zien. Weer mogen vasthouden. Mijn arm inhaken tijdens het wandelen. In mei - toen gevoelsmatig het einde in zicht begon te komen - gaf ik mijn oma een weekendje weg cadeau. Samen ergens naartoe. Gezellig naast elkaar in bed slapen. Nu moet ik haar vertellen dat zelfs een bliksembezoekje op anderhalve meter er voorlopig niet inzit omdat het hier in Amsterdam zelfs voor de allerbraafste meisjes uit de klas niet veilig genoeg is.
We zijn een brandhaard. Iets wat ik me maar al te goed besef wanneer een snotterende man achter me in de kassarij staat. Mensen kijken geïrriteerd maar hij lijkt nergens last van te hebben. Ik herpak mijn gedachten. Misschien heeft deze meneer wel helemaal niemand om boodschappen voor hem te doen. Misschien is hij wel getest. Misschien had de mevrouw die mij kort geleden in de krappe gang van de supermarkt passeerde het wel.
Het gevaar is even onzichtbaar als de snotneus van deze meneer.
Lees ook: Malou: 'Hoeveel bitterballen heeft iedereen al gehad?'
Als een Russische roulette hebben de minuscule virusdeeltjes het braafste meisje uit de klas te pakken gekregen en staat ze zonder dat ze stiekem heeft geblowd of gedronken toch te kotsen in het fietsenhok. Wanneer ik mijn eigen gedrag aan dat van haar spiegel kan ik alleen maar concluderen dat ik de laatste tijd toch te onvoorzichtig ben geweest.
Ik had geluk en zij enorme pech.
Ik was even weggedommeld maar zij schudde me weer wakker.
Het is nog lang niet voorbij.
Lees hier meer columns van Malou.