Malou: 'Alsof ik terug ben gekropen in m'n moeders vagina'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
De dag dat ik Charlie leerde kennen wist ik dat ik voor altijd vriendinnen met haar wilde zijn. In een grote Amerikaanse auto haalde ze me op om naar Assen te rijden, waar we samen een grote radioshow regisseerden. De rit was gezellig, al reed Charlie bijna een vrachtwagen de vangrail in omdat ze tijdens het inhalen op de snelweg haar sigaret probeerde op te steken terwijl ze met haar knieën aan het sturen was. Toen we later in de file stonden en ik vroeg of ze die vrachtwagen überhaupt had opgemerkt haalde ze haar schouders op en vroeg ze wat ik ervan zou vinden als ze het nummer ‘Cups’ (when I’m gone, when I'm go-hohohone, you’re gonna miss me when I'm gone) op haar uitvaart zou laten draaien. Haar moeder vond het ongepast, wist ze me te vertellen.
Ik vond het wel cool, zolang ze niet van de aanwezigen verwachtte die truc met die plastic bekertjes op haar grafkist uit te voeren. Dat vond zij dan weer jammer.
Lees ook: Malou: 'Ik werd gemansplaind door een teruglopende haargrens'
Inmiddels zijn we zes jaar verder, het roken ontwend en gingen we deze week uit eten. We spraken af in een hip restaurant dat van binnen helemaal roze is en de naam draagt van de moeder van ene Kelly. Bij binnenkomst is het alsof je net bent opgegeten door Barbapapa of terug bent gekropen in de tekenfilmvariant van je moeders vagina en terecht bent gekomen in haar baarmoeder. Charlie wrijft bij binnenkomst een paar keer in haar ogen.
‘Ja precies ja', zegt ze.
Eenmaal gearriveerd bij ons roze tafeltje besluiten we het opgedekte bestek en tafelindeling direct om te gooien zodat we naast elkaar komen te zitten. Iets waar de bediening even van moet slikken want ‘zo is het niet bedacht.’
We kiezen een fles wijn en het meisje dat ons serveert vraagt ‘of we bekend zijn met het concept.’
Dat zijn we niet.
Het komt er op neer dat je eten van de kaart kunt bestellen - I know, we waren in shock - en dat je bij de moeder van Kelly vooral dingen kunt eten die het goed doen op Instagram. Iets wat ook wordt benadrukt bij het opnemen van de bestelling en het opdienen van de gerechten. Het nemen van foto’s wordt gestimuleerd.
Lees ook: Malou: 'De pijn in haar oog was ondraaglijk geworden'
Om ons heen poseren vrouwen met borden onaangeraakte gerechten. Ook zijn er overal speciale hoekjes waar je kunt poseren. Een hoekje met lichtgevende letters waarop staat I'm sexy and I know it. Een hoekje met ouderwetse telefoons waar je fake-bellend met je mobiele telefoon een foto van kan maken. Een hoekje met de tekst Mama is looking for you en een grote open kist van golfplaten met de tekst You’ll never guess. Dat laatste slaat de spijker op z’n kop, want een rechtstaande golfplaten-grafkist in een restaurant? Nee, dat hadden we vooraf niet kunnen bedenken. Van al deze attributen wordt grof gebruik gemaakt door onder anderen een mooie vrouw met torenhoge hakken. Wanneer ze zich wilt verplaatsen van het ene fotomoment naar het andere trekt ze de pumps uit.
Charlie en ik proostten op die mooie autorit naar Assen zo’n zes jaar geleden.
Zes jaar geleden, toen roken nog geoorloofd was en schoenen bedoeld waren om in ieder geval op te kunnen lopen. Zes jaar geleden, toen restaurants nog dienden als plek om lekker en gezellig samen te eten.
Zes jaar geleden, toen Charlie en ik besloten vriendinnen te worden omdat we toevallig bij elkaar in de auto zaten.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen
