Malou: 'Ook ik heb een antivax-familielid'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Het bakkertje om de hoek is tevens een met tuinstoel geïmproviseerde koffiehoek voor buurtbewoners. Vandaag gaat het over de boosterprik, die door een van de stamgasten fonetisch wordt uitgesproken alsof de derde vaccinatie kwaad is: boos-ter. Zij heeft 'm al, zegt ze trots en klopt zichzelf op haar bovenarm. Daarna maakt ze een Popeye-achtige beweging. De vrouw naast haar heeft over drie dagen een prikafspraak, ze kwam er bijna niet doorheen bij de GGD. Toen ze uiteindelijk iemand aan de telefoon had was diegene zeer moeilijk te verstaan. 'Ik zeg moet je luisteren, ik hoor niet wat jij zegt hoor. Of het nou zeventien of negentien is? Ik weet het niet!' Haar platte Amsterdamse accent kaatst tegen de vitrine met puddingbroodjes. Ze heeft besloten de zeventiende te gaan. De kans is klein dat als ze toch op de negentiende een afspraak blijkt te hebben, ze haar wegsturen. 'Moet je horen, spuiten genoeg dacht ik zo!'
Lees ook: Malou: 'Ik kan pas sinds vier jaar overgeven'
Er wordt gelachen.
Omdat ik haastig binnenkwam heb ik de deur per ongeluk op een kiertje laten staan. Of ik in de kerk geboren ben, vraagt de vrouw die al geboosterd is. 'Nee, in het VU ziekenhuis', grap ik. Geen van de vrouwen lacht, ik bied mijn excuses aan en schuif de deur dicht. Niemand is bereid mijn vergissing af te kopen met een goedkeurend knikje of een glimlach. Het gesprek wordt hervat. De kleindochter van de booster-vrouw is antivax. 'Oh? Dus die vertrouwt op haar eigen?' zegt de bijna-booster. De booster-vrouw knikt. 'Maar op bezoek kwam ze toch al nauwelijks.'
Ook ik heb een antivax-familielid. Vroeger kwam ik hem wel eens tegen op een festival. Daar had hij geen problemen met de inname van substanties waarvan je niet precies weet wat erin zit. Vertrouwen dat zijn immuunsysteem hem op eigen kracht een leuk feestje zou bezorgen had hij niet. Misschien dat als de covid-vaccinaties illegaal in Brabantse boerderijen werden gefabriceerd, hij het vaccin wel zou nemen. Gemengd met een beetje cola, samen met zijn vriend op een zonnige zaterdagmiddag in Spaarnwoude.
Lees ook: Malou: 'Ik besta uit een kleurrijk palet van angsten en fobieën'
De bijna-booster vrouw hoest, 'geen corona' roept ze. De booster-vrouw haalt haar schouders op en klopt nog een keer op haar arm. 'Ben jij geprikt?' vraagt de bijna-booster, ze heeft het tegen mij. Ik knik en klop ook op mijn arm. Er gaan twee duimpjes omhoog. Met een extra donker volkoren-pompoenpittenbrood wens ik de vrouwen een fijne dag. 'Oh, die is echt health-ie' zegt de bijna-booster, wijzend naar mijn broodje. 'Wel die deur dicht hè' roept de ander, 'we zijn dan wel geprikt, maar dat beschermt ons niet tegen die takke-kou!'
Weer gelach, daarna een hoest, 'geen corona'. Ik sluit de deur zodat de vrieskou buiten blijft.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
