Column: Een date, een medium en zijn advies
Malou schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Ik drink wijntjes aan een bar in een hotellobby met mijn date en wat vrienden. Derek Ogilvie, die er toevallig ook is, komt bij ons staan.
Lees ook: Column: Op date met Ronnie Flex, Derek Ogilvie en de gifbeker
‘What’s your situation?’
Hij gaat dichter bij mijn kruk staan en kijkt me op een doordringende manier aan.
‘What is your relationship with this guy?’ vraagt hij en hij wijst naar mijn date, waarmee ik aan de bar zit. Ongemak bekruipt me in sneltreinvaart, iets waar dit medium slash babyfluisteraar direct op aanslaat. ‘Why are you so closed?’ gooit hij erachteraan, zonder het antwoord op zijn eerdere vraag af te wachten.
Zijn stem is luid, mensen om ons heen kijken op.
‘What’s wrong with you?’
Derek windt er geen doekjes om, zijn hongerige ogen zoeken mijn ontwijkende blik. ‘Ik laat jullie wel even alleen,’ grapt de date, waarna hij een stukje verder gaat staan. Ik moet om hem lachen.
‘Is that guy your boyfriend?’ vraagt Derek, zodra hij uit het zicht is.
‘No, he’s not my boyfriend,’ antwoord ik. De auraprikker komt nog wat dichterbij.
‘Why not? He’s got a very nice face and a nice ass. Is he gay?’
Ik vind het een rare vraag, helemaal voor een medium. Hij heeft een slecht gevoel voor basisbehoeften. ‘No,’ antwoord ik kortaf.
Derek vindt het jammer dat mijn date niet op mannen valt.
Zijn verlekkerde blik verandert als hij zich weer tot mij richt. ‘Tell me, what are you hiding?’
‘Niks,’ antwoord ik, gewoon in het Nederlands.
‘Yes there is! You’re hiding your body with your arms! Why are you doing that?’
Ik zeg hem dat ik me ongemakkelijk voel, iets waar hij Schotse schijt aan heeft.
‘There’s no need to feel uncomfortable! Let it go!’ walst hij verder.
Hardop vraag ik me af of we het niet gewoon over mijn dode oma kunnen hebben in plaats van over mijn defensieve en gesloten lichaamstaal, die met de seconde vastere vormen aanneemt.
Als blikken konden doden liet ik Derek hier voor mijn neus langzaam en pijnlijk sterven.
Mijn armen sla ik over elkaar en ik draai me weg van de babyfluisteraar ofwel de volwassenenmartelaar. Hij geeft niet op.
‘What are you doing?’
‘Niks’
‘Are you a hurt person?’
‘Nee‘
‘You have to open up! Open your mind!’
Ik ben stil. ‘Open up!’ schreeuwt hij. ‘Open your vagina!’
Ik schiet in de lach. ‘Wat zeg jij nou?’ vraag ik hem.
Hij verheft zijn stem. ‘You are a beautiful woman! Open your mind and it will open your vagina!’ galt er door de ruimte.
Mijn date komt weer naast me staan.
‘Give her a chance man,’ adviseert Derek.
‘Wat een lul,’ fluistert mijn date in mijn oor.
Hij heeft meer mensenkennis en empathisch vermogen dan het minuscule moppermedium.
Ik wil maar één ding.
Dit zo snel mogelijk aan Daan, mijn beste vriend, vertellen.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
