Susanne (29): ‘Ik heb nogal last van coördinatieverwarring: gaat de groep naar links, dan ga ik naar rechts. Maar op de een of andere manier presteer ik het toch altijd weer om sportlesjes uit te kiezen waar choreografie aan te pas komt. Ik heb gezumbaat, gestept en gebodyshapet, tot grote hilariteit van mijn sportmaatjes. Gelukkig ben ik de flauwste niet en kan ik wel om mezelf lachen. Beter mis gestept, dan niet gestept, is mijn credo.

Lees ook: Dagboek van een #nietzofitgirl #5: Safety first

Deze keer ging ik naar BBB, een proefles in de nieuwe sportschool bij mij in de buurt. In mijn beleving is een BBB-les redelijk rechttoe, rechtaan: met crunches, squats, wallsits en andere verzurende oefeningen voor je buik, billen en benen. Maar in elk geval: géén pasjes. Ik kwam als een van de laatsten de ruimte in en zag alle deelnemers paraat staan achter een step. Wacht even, een stép? Ik vroeg mijn buurvrouw, die er nogal profi uitzag in haar croptop met bijbehorende sixpack: ‘Dit is toch BBB?’ ‘Ja’, zei ze, ‘maar wel uptempo BBB.’ Geen idee wat dat betekent, maar uptempo klonk niet meteen heel bemoedigend. Maar ik wilde me natuurlijk niet laten kennen, dus haalde ook ik zo’n vervloekte step uit het hok.

De les begon en een enthousiaste instructrice zonder ook maar een grammetje overtollig vet op haar lichaam begon instructies in haar headset te tetteren. ‘We gaan beginnen met dezelfde warming-up als vorige keer! We gaan rustig beginnen en bouwen dan het tempo op! Let’s go!’ Ik zie de gezichten in de zaal instemmend knikken. Kennelijk zijn de meesten hier al eens eerder geweest. De instructrice draait het volume maximaal en doet de pasjes voor op opzwepende discomuziek.

‘Drie keer grapevine naar rechts! V-step! Mambo! Dubbele calypso!’ De pasjes volgden elkaar meteen in hoog tempo op; warming-up my ass. Hoewel het stepsjargon me vaag bekend voorkwam, gingen de pasjes te snel voor het stukje hersenen dat mijn voetenwerk beheerst. De docente had het ook door en maakte regelmatig oogcontact terwijl ze de bevelen brulde. ‘Grapevine naar links. Links! LINKS!’

Lees ook: Dagboek van een #nietzofitgirl #4: Geitenwollensokkenyoga

Toen ik voor de zoveelste keer tegen mijn buurvrouw opbotste, verontschuldigde ik mezelf lachend: ‘Sorry hoor, iets té uptempo voor mij dit.’ Zij kon er iets minder om lachen. ‘Ehm, zou je anders achter me willen gaan staan?’, vroeg ze bloedserieus. ‘Je leidt nogal af namelijk.’ Gegeneerd schuif ik een halve meter naar achteren, zodat ik uit haar gezichtsveld sta. Maar de spiegels waren onverbiddelijk; in de bewegende massa liep telkens één schakel niet synchroon: moi.

Na 30 minuten was de ‘warming-up’ eindelijk afgelopen. Ik nog nooit zo blij geweest dat ik een wallsit mocht doen. Needless to say ben ik na die ene proefles nooit meer teruggekeerd.’

Je leest elke woensdagavond een nieuwe editie van Dagboek van een #nietzofitgirl.