Rosalie (22): ‘Het liefst ga ik in mijn eentje naar de sportschool. Niet omdat ik contactgestoord ben, maar omdat ik anders meer aan het kletsen ben dan aan het sporten. Ondanks de veronderstelling dat vrouwen kunnen multitasken, kan ik geen twee dingen tegelijk. Tegen beter weten in, ga ik soms toch samen fitnessen. Mijn beste vriendin heeft namelijk een abonnement in dezelfde sportschool. Heel gezellig, maar heel veel calorieën worden er niet verbrand. Roddelen daarentegen, doen we volop.

Ik vind het altijd vrij ongemakkelijk om bekenden tegen te komen tijdens mijn sportsessies. Een bezweet lijf is één ding, maar ik heb ook een intense hekel aan bijklets-gesprekjes. ‘Hoe gaat het op je werk? Heb je nog een relatie? Waar woon je nu?’ Nee, als ik dáár zin in had, ging ik wel naar een reünie van mijn middelbare school. Nog ongemakkelijker zijn de bekenden van wie je niet zeker weet of zij jou óók herkennen. Helemaal als ze je iets horen zeggen dat niet voor hun oren was bestemd.

Lees ook: Dagboek van een #nietzofitgirl 14: In de spagaat

Terwijl mijn beste vriendin en ik door de sportschool liepen, kwam ik een vaste klant tegen van werk. Zo eentje die het bloed onder je nagels vandaan haalt, weet je wel. Duizenden vragen stellen en dan nóg vier keer van bestelling veranderen. Just freaking order. Als je in de horeca werkt, ken je vast wel een klant die aan dit profiel voldoet. Je begrijpt: ik had echt geen zin om een praatje met hem te maken, dus ik liep hem snel voorbij in de hoop dat hij mij niet zou herkennen.

Boven in de sportschool is een zaaltje waar normaal gesproken groepslessen zijn. Het zaaltje was leeg, dus mijn beste vriendin en ik besloten om daar wat oefeningen te doen. Een ideaal moment om even lekker bij te kletsen tuurlijk. Zodra we in het zaaltje aankwamen, brandde ik los over die irritante klant van werk. Hij is zo besluiteloos, doet uren over een bestelling, gedraagt zich onvriendelijk, en zo ging ik nog even door. Na mijn tirade liep ik naar de andere kant van de zaal om een fitnessmatje te pakken. Daarbij liep ik langs de deur die al die tijd open had gestaan. Ineens keek ik mijn vriendin met grote ogen aan. Die irritante klant stond precies op dat moment pal naast de deuropening van de zaal. Hij stond vast niet bewust mee te luisteren, maar Joost mag weten wat hij allemaal heeft meegekregen.

Lees ook: Dagboek van een #nietzofitgirl #13: Dansles voor kinderen

Ik kon wel door de grond zakken. Ik durfde de zaal pas uit te komen toen ik zeker wist dat de kust veilig was. Hij is (gelukkig) nooit over het voorval begonnen, maar voor de zekerheid doe ik maar extra vriendelijk wanneer hij de zaak weer eens binnenloopt..