'Nou, gelukkig heb jij in elk geval genoeg leuke reisjes gehad de afgelopen maanden,' zei mijn schoonmoeder laatst. We hadden het over de manier waarop corona ons leven heeft veranderd. Ik dacht persoonlijk meer aan hoe onwijs ik het mis om een vers getapt pilsje in een horeca-etablissement te kunnen bestellen, maar haar eerste gedachte was: oei, Carmen zal wel balen dat ze niet op d'r vijftigste vakantie van de afgelopen twaalf maanden kan. En verrek, ze heeft nog gelijk ook, ik heb zin om het land weer uit te gaan. Toen ik – tot twee jaar geleden – mezelf nog elke dag naar een kantoor moest slepen om daar acht uur vol te maken, kon ik soms hele werkdagen besteden aan het uitpluizen, boeken en tot in de puntjes plannen van een aankomende reis. Er zijn mensen die kalm worden van legpuzzels, ik heb hetzelfde met vergelijkingssites voor goedkope vliegtickets. Ook als ik niks in de pijplijn heb qua aankomende trips (zeldzaam, maar het komt voor als er bijvoorbeeld een pandemie gaande is) kijk ik elke week wel even welke goedkope tickets naar verre oorden er allemaal rondzweven, klaar om door mij gegrepen te worden.

Lees ook: Wat als je body positive wil zijn en óók een paar kilo's kwijt wil?

Maar even terug naar dat kantoor twee jaar geleden. Dat was, op z'n zachtst gezegd, een stressvolle tijd voor mij. Hoge werkdruk, onzekerheid over mijn financiële toekomst – je zou zeggen: het ultieme moment om even je hand op de knip te houden. Niet voor mij. Ik was in die periode veel te druk met het plannen van de ultieme roadtrip door Californië en weet je wat: we plakken er gewoon nog een weekje New York achteraan. En die maand bij onze verre westerburen was heerlijk. M'n carrière zat even diep in het slop, die kantoorbaan was verleden tijd, maar ik was wel lekker over idyllische, zonnige binnenwegen aan het toeren waar de waterige weilanden van Noord-Holland een puntje aan konden zuigen. En ik ben niet de enige. Mijn vriendin Rosan vertelt me dat ze nog nooit zo veel heeft gereisd als in de twee afzonderlijke periodes toen ze in een burn-out zat en gedumpt was door de liefde van haar leven. Ze ging op reis in een opwelling, wetende dat vakanties haar altijd gelukkiger maken dan thuiszitten. Een nieuwe omgeving doet je tenslotte goed, toch? Nieuwe mensen ontmoeten, of juist rust aan je kop, vergeten waar je van weg loopt. Soms kun je zo enorm sterk voelen dat je nú op vakantie moet. Alleen, die sores, die blijven gewoon rustig op hun plek zitten.

Lees ook: Op naar Londen: hier wil je naartoe als we straks weer mogen reizen

Vergeet het maar
Mijn vriendin en ik zijn geen gekke uitzondering. Sinds de komst van Instagram lijkt 'met prachtige foto's kunnen aan­tonen dat je op de mooiste plekken van de wereld bent geweest' het ultieme statussymbool. Tickets worden steeds maar goedkoper en budgetairlines halen alles uit de kast om je voor 150 euro retour naar New York te krijgen. Tel daarbij op dat Nederland op dit moment zo'n één miljoen freelancers telt die allemaal kunnen beslissen wanneer (buiten het hoogseizoen en de school­vakanties om) ze op vakantie gaan en je snapt dat er het hele jaar door altijd wel iemand in je timeline bezig is met zo'n jaloersmakend reisverslag. Volgens het CBS gaan Nederlanders gemiddeld 1,7 keer per jaar op vakantie. En dan het liefst naar het buitenland. Dat laatste, daar kan ik me in vinden. Die 1,7 keer lijkt me een beetje magertjes. Bij mij begint het al te kriebelen als er een kwartaal voorbijgaat zonder dat ik buiten de Nederlandse grenzen ben getreden. Een leuke hobby waar een groot gedeelte van mijn (spaar)geld naartoe gaat. En wederom, ik ben niet de enige die een paar keer per jaar 'voelt' dat ze weer even moet. Volgens weer een ander CBS-onderzoek naar onze vakantiepatronen gaven we in 2019 zo'n 22 miljard euro uit aan onze vakanties.

Bij beide onderzoeken is het belangrijk om in je achterhoofd te houden dat er natuurlijk veel mensen zijn die iets minder overdreven in het leven staan dan de gemiddelde reis-escapist. Ik denk dat de meeste Nederlanders tevreden zijn met één keer per jaar lang op (zomer)vakantie met hun geliefden of gezin. En misschien nog een weekendje weg ergens verderop in het jaar, dan is het wel weer mooi geweest. Maar totaal niet-empirisch onderzoek op Instagram vertelt me dat veel van mijn leeftijdsgenoten veel vaker op reis zijn. En ik ben bang dat ditzelfde niet-empirische onderzoek van mij uitwijst dat 'we' ook steeds vaker méér van zo'n reis verlangen dan 'elke dag pad thai eten' of 'verkleurde schouders'. We verlangen naar een tripje dat werkt als een negentiggradenwasje voor je vieze was: als je terugkomt zijn alle vlekken weg. Je fantaseert over het vinden van een nieuwe betekenis om aan je leven te geven, gewoon omdat je zo lekker tot rust komt op Lombok en dat gehaaste Nederlandse leven zo ver weg van je lijkt te staan.

En dat reizen inderdaad goed is voor je psyche, lees je in het hele artikel dat nu te lezen is in &C's julinummer 'Hoever ga jij?'. Of lees het hier op Blendle. Geen &C meer missen en profiteren van leuke extra's, word dan hier abonnee.