Laatst zat Brechtje (30) met drie vriendinnen op een dakterras. Ze had al vier wijntjes op, of waren het er vijf, maakt ook niet uit, het was gezellig, het werd een beetje schemerig, en het ­gesprek ging over schaamhaar en waxen. En ook: waar het groeit als je het niet waxt. 'Ik ben best snel bang dat ik mensen op hun tenen trap door over bepaalde onderwerpen te beginnen, of dat ze me gek vinden,' vertelt Brechtje. Maar daar, op dat dakterras, floepte ze er voor het eerst uit waar ze al járen onzeker over was. 'Dat ik haren tussen mijn billen heb. Echt ertússen. En ik ben nogal ­behaard van mezelf, dus ik dacht: dit heeft niemand.' Wat bleek, toen ze er maar gewoon eens naar vroeg? Die andere meiden hadden dat ook. Haar vriendinnen hadden eerst zachtjes geknikt, daarna heviger geknikt, en aan het eind van de avond hieven ze gezamenlijk het glas op 'al het schaamhaar ­tussen onze billen'. 'Sinds dat moment voel ik me niet meer ongemakkelijk als ik onder de douche tussen m'n billen sta te pielen met een scheermesje.'

Lees ook: Anna Nooshin en Chantal Janzen geven zich bloot in &C's julinummer

Bevrijdend
Zeggen wat je denkt en voelt kan bevrijdend zijn, weet auteur Daan Borrel (30). Iedereen – ook haar nieuwe schoonouders –weet hoe het eruit kan zien in haar onderbroek. Hoe haar afscheiding eruitziet, of ze ongesteld is (en welke kleur rood het bloed is). Voor haar boek Jaar van het nieuwe verhaal hield ze een tijd haar menstruatiecyclus bij. Daar deelde ze ook foto's en teksten van op haar Instagram-account. Om te laten zien: het is normaal. Niet vies. Of gek. En het is informatief, want aan je afscheiding kun je zien of je vruchtbaar bent. 'Ik denk dat er steeds meer een hang is naar echtheid en oprechtheid,' zegt Borrel. 'Zeker onder vrouwen. Er zijn veel vrouwen die meer naar elkaars onzekerheden durven te vragen en kwetsbaar durven te zijn op een lelijke manier.' Incluis Borrel zelf, dus. 'We wijken langzaam – gelukkig – af van het idee dat een vrouw altijd perfect moet zijn, zowel fysiek als mentaal.' Er zat geen vooropgezet plan achter Borrels openheid. 'Het is niet zo dat ik de hele dag met mijn bloed, afscheiding en hormonen in de weer ben,' zegt ze lachend. Dan, serieus: 'Ik ging mijn lichaam en seksualiteit onderzoeken, en toen besefte ik: ik ben niet de ­enige die last heeft van PMS, hier wil ik meer over delen. Ik voelde dat het onderwerp bevraagd en besproken moest worden, op een ongepolijste manier.' Borrel vindt niet dat 'iedereen dit maar moet doen'. 'Ik voel heus wel aan dat je niet aan iedereen zomaar kunt vragen: 'Hoe zit het vandaag met jouw cyclus?' Maar ik wil laten zien dat het niet gek is als je het wél doet.'

Lees ook: Gino en Winny gaan bloot op vakantie: 'Iedereen weet het van ons'

Doe het maar eens
Dat durft niet iedereen, weet Marjon Bohré. Zij is coach, volgde cursussen over de kracht van kwetsbaarheid en traint nu ­ande­ren in het tonen van kwetsbaarheid. 'Ik zeg weleens: als mensen ­ergens komen, op een feestje of op hun werk, en hun jas aan de kapstok hangen, dan hangen ze ook een stukje van zichzelf op. Ze nemen per direct een andere rol aan dan thuis.' Gevolg: ze geven sociaal wenselijke antwoorden, zetten hun ­flapuitmodus uit en stellen zo min mogelijk 'ongepaste' vragen. Zonde, vindt Bohré. We mogen wel wat opener zijn, elkaar wat vaker vragen naar ons gevoel, ons ongemak. Bij onze familie, onze vrienden, collega's. 'Het leven is niet altijd zonnig. Bij het leven horen verdriet, angst, pijn, onzekerheid. Als je die gevoelens deelt en er soms naar durft te vragen bij elkaar, worden ze kleiner. Behapbaarder. En het maakt je minder eenzaam.'

Waarom vinden we het zo moeilijk om het achterste van onze tong te laten zien, en wanneer ga je te ver in je openheid? Dat lees je in het hele artikel, nu te vinden in het julinummer van &C 'Hoever ga jij?' of hier op Blendle.