Malou: 'Waarom ik me niet aan de dresscode hield'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Hij die het feestje heeft georganiseerd vond het een grappig idee zijn gasten een dresscode door de strot te duwen. Een memo waar ik vrijwel altijd overheen lees. De Oost-Indische variant uitnodigingen lezen. Als ik het niet lees, heeft het er nooit gestaan, ook deze keer is het raak.
Bij binnenkomst kijken drie vrouwen afzonderlijk van elkaar eerst naar mijn schoenen, langs mijn benen omhoog naar mijn gezicht. Daarna zoeken ze elkaars blik.
Eentje lacht naar me, waarschijnlijk uit medeleven.
Zij dragen jurken. Een vrouw heeft er zelfs deftige handschoentjes bij aangetrokken. Een ander heeft een veer op haar kop, ze lijkt wel een circuspaard. Ik draag een pak van spijkerstof en gympen.
Lees meer: Malou: 'Zo werd Daan mijn beste vriend'
Het thema van dit gespuis is me onduidelijk. Het zou James Bond kunnen zijn maar ook Moulin Rouge. Dat laatste kan ik beter voor me houden. Iemand indirect voor prostituee uitmaken voordat ik me heb voorgesteld staat leuk op papier maar is in praktijk enkel een garantie op een hele lange avond.
Het feestje vindt plaats in een ouderwets bruin café waar je pelpinda’s krijgt en de schilletjes op de grond mag gooien. Ik ben een groot voorstander van schilletjes op de grond gooien. Het is fijn iets te doen te hebben als je de enige bent die zich niet aan de regels van het feestje heeft gehouden. Op je telefoon kijken is asociaal.
Het feestvarken komt naar me toe. Hij draagt een zonnebril. ‘Als je de uitnodiging ook daadwerkelijk had gelezen, had je geweten dat een Hollywood-thema geapprecieerd werd, Holshuijsen.’
Hollywood dus. Mijn volwassen mannenvriend die ik al jaren ken, geeft een feestje en hij verwacht dat zijn gasten zich verkleden als een filmster. ‘Ik ben verkleed als figurant,’ vertel ik hem en duw mijn jas in zijn handen. Hij geeft me een kus op de zijkant van mijn hoofd. ‘Fijn dat je er bent, jij chronische dwarsligger!’
Ooit maakte ik me met plezier klaar voor een themafeestje. Iedereen beloofde zich voor de volle honderd procent over te geven aan het thema 'showbizz-schandalen en gevallen sterren'. In de wandelgangen werd gespeculeerd. Het werd een smerige bedoening. Er werd gefluisterd dat een van de gasten haar kop zou kaalscheren om de Britney-breakdown uit te beelden. Mijn ex-geliefde en ik kozen ervoor ons te verkleden als Bonnie St. Claire en Dokter Bernhard. Ik zag eruit alsof ik zojuist uit een glasbak was getrokken. Mijn lief droeg een doktersjas waar vierentwintig uur autopsie aan vooraf was gegaan. Toen we, meurend naar tomatenketchup, binnenkwamen zagen we dat het thema ‘showbizz-schandalen en gevallen sterren’ een breed begrip is. Daar stonden en stonken we dan, tussen de Cleopatra’s, Madonna’s en Michael Jacksons.
Lees meer: Malou: 'Ik kom voor de eerste controle na mijn laatste behandeling'
Die avond besloot ik dat vrienden die themafeestjes geven geen echte vrienden zijn.
Het zijn sadisten.
Door mijn spijkerpak denken twee vrienden van mijn volwassen mannenvriend dat ik bij de bediening hoor. ‘Mag ik bij jou iets bestellen?’ zegt er een. De ander vraagt of ik wat lege glazen van het tafeltje kan meenemen.
Na een vermakelijk gesprek met Jack Sparrow en Harvey Weinstein houd ik het voor gezien. ‘Bridget Jones has left the building,’ zegt mijn volwassen mannenvriend.
Deed ik toch gewoon mee aan dit belachelijke schouwspel.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
