Malou: 'Ik ben bang dat mensen ontdekken dat ik niet goed genoeg ben'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Wanneer ik mijn fiets neerzet merk ik dat ik nerveus ben. Het op slot zetten van mijn Amsterdamse huurvoertuig gaat lastiger dan normaal. Ik tril een beetje en als het bij de tweede poging weer niet meteen lukt schieten mijn gedachten van lichte stress naar grote paniek. Verdomme, straks moet ik dit barrel weer inruilen voor een nieuwe. Dat klinkt misschien snobistisch voor mensen die dit principe niet kennen. Laatst probeerde ik de 'ik ruil 'm ff in methode' aan mijn opa uit te leggen nadat hij me een beschuldigde van hoofdstedelijk-kapsones. Het is alles behalve dat.
Lees ook: Malou: 'Hoeveel bitterballen heeft iedereen al gehad?'
Nadat voor de zevende keer in vier jaar mijn fiets werd gejat koos ik voor een opoefiets met een blauwe voorband. Een huurfiets - ook wel de hoerfiets voor intimi. Een lease-exemplaar die ik bij een lekke band of slinger in het wiel kan inruilen en die bij vermissing of brute diefstal wordt vervangen voor een nieuwe. Je moet 'm altijd dubbel op slot zetten anders ben je niet verzekerd van een vervangend ros en moet je gewoon dokken. Hoe ze erachter gaan komen dat mijn gejatte fiets niet op dubbelslot heeft gestaan weet ik niet, dat zal ik straks navragen wanneer ik dit krot inruil voor een nieuwe.
Ik heb een afspraak bij mijn uitgever. Voor 't eerst printen we mijn boek uit om het verhaal vanaf papier te kunnen lezen en om aantekeningen te maken. Dat deden we allebei thuis. Met een oranje marker ging ik in mijn werkkamer zitten. De serene sfeer die de kamer hoort uit te stralen veranderde langzaam in een knutselkwartier waar ik als een zwakzinnige Piet Mondriaan op steroïde, enkel grote lange oranje lijnen trok. Dit leek nergens op. 'Welke kleuter heeft dit geschreven?' kraste ik ergens op een pagina.
Lees ook: Malou: 'Mijn huisarts zei dat ze zoiets nog nooit eerder heeft gezien'
Nu sta ik met mijn printjes in mijn hand voor de deur te wachten op dat er straks wordt gezegd: 'Malou we hebben er nog even goed over nagedacht maar we treken ons voorstel in. Zou je je voorschot terug willen storten? Deze rommel geven we niet uit. Wie wil dit nou lezen?' Het imposter syndrome is zelfonderschatting van de bovenste plank wat veel vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen. Het is de angst die aan je vreet om door de mand te vallen. Je weet dat je iets kan en toch ben je bang dat mensen ontdekken dat je niet goed genoeg bent. Twee uur later loop ik zielsgelukkig het gebouw weer uit.
Niemand heeft door gehad dat ik niks kan.
Fluitend haal ik mijn fiets van het slot.
Niks geen gesputter.
Had ik maar een dubbel slot om mijn zelfvertrouwen vast te kunnen zetten zodat als het gejat dreigt te worden door mijn eigen onzekerheid, ik bij verlies een nieuw portie toegestuurd krijg.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
