Malou: 'Ik zei dat ik hem voor nog geen miljoen zou pijpen'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
In mijn tweeëneenhalf jaar durende &C-column-carrière schrijf ik vaak over toevallige voorbijgangers met opmerkelijk gedrag. Van satanische puberbuurjongens die bij het langslopen vragen of mijn moeder in de prostitutie werkt tot de meneer naast me in de bouwmarkt die mij ongevraagd komt overhoren of ik wel weet in wat voor een muur een hollewandplug gedouwd moet worden.
'Heb jij weer', zeggen mijn vrienden vaak.
'Heb ik weer', zeg ik vaak.
Daan, mijn beste vriend zegt dat ik een gekkenmagneet ben. Volgens hem heb ik een uitnodigende kop om schunnig en belerend tegenaan te blaten. Dan begint hij vaak over die avond in een gay-kroeg toen we twee gin-tonics voor de prijs van een kregen en er dus in totaal vier op de bar stonden.
Lees ook: Malou: 'Alsof ik terug ben gekropen in m'n moeders vagina'
Mannen om ons heen spraken me aan en vroegen voor hoeveel geld ik hun kind zou willen dragen. 'Deze baarmoeder is van mij!', riep Daan mijn beste vriend boos, en stuurde de broedkip-zoekende-koppels weer terug naar de andere kant van 't café.
'Je bent een gekkenmagneet. Zoiets vraag je toch niet zomaar?'
Ik schudde van nee en we proostten met in iedere hand een glas.
Nu sta ik alleen in een bushokje te wachten op een taxi. Het is zaterdagavond en laat. Niet zo heel lang geleden zette ik een app op mijn telefoon die ervoor zorgt dat je ongeveer de helft minder betaalt dan bij een normale taxicentrale.
Het rijmt op Fluber.
Wanneer een man naast me komt staan en vraagt of hij me iets mag vragen denk ik maar een ding: gekkenmagneet.
Ik zeg hem dat ik geen interesse heb om met hem te praten.
'Oh maar ik ben geen gestoorde gek hoor', zegt hij.
Lees ook: Malou: 'Ik werd gemansplaind door een teruglopende haargrens'
Hij heeft een hipsterbaard, blauwe ogen en een vriendelijk gezicht.
'Ik ben filosoof en schrijver en ik doe een onderzoek waarvoor ik vrouwen moet aanspreken op straat.'
Ik voel me op mijn vingers getikt, opgefokt door idiote voorbijgangers uit het verleden die me achterdochtig maakten. Waarom zou je niet tegen iemand kunnen praten als je toevallig samen in een bushokje op een Fluber staat te wachten?
'Wat voor onderzoek?', vraag ik hem.
'Ik onderzoek wat vrouwen allemaal doen voor geld', legt hij uit.
'Ik denk hetzelfde als mannen, namelijk werken', antwoord ik hem.
Hij legt uit dat het toch om andere dingen gaat, dat doet hij niet subtiel.
'Zou jij mij bijvoorbeeld pijpen voor vijftig euro?'
Ik zeg dat ik hem voor nog geen miljoen zou pijpen en vraag of hij niet meer tegen me wil praten.
Hij probeert nogmaals uit te leggen dat hij echt geen gestoorde gek is maar echt een filosoof met een onderzoeksvraag. In mijn hoofd hoor ik Daan, mijn beste vriend al nee schuddend de ik zei het toch maken: 'Gekkenmagneet!'.
Gelukkig stopt er een smerig dikke patserbak voor het bushokje.
'Ik ben Youssef, ben jij Malou?'
Als ik naast hem ga zitten vertel ik de Fluber-chauffeur wat er zojuist is gebeurd.
Wanneer we bij mij woning aankomen vraagt hij of alles oké is. Ik knik.
'Ik ben geen gestoorde gek hoor,' zegt hij dan, 'maar ik blijf altijd even wachten tot de deur dicht is en het licht binnen aangaat als ik mensen die alleen zijn naar huis breng.'
Malou is even met zomervakantie. Deze column verscheen eerder op 27 oktober, 2019. Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
