Malou: 'Ik werd gestoken, precies op het randje van mijn tatoeage'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Weet je nog? Toen? Pre-corrie?
Het terras is rumoerig, hier en daar rennen kinderen langs de tafels. Op een loungebank achter het terras zit een luidruchtige familie. Een van de vaders stuurt een kleuter richting de bediening. 'Ga maar bitterballen bestellen bij die mevrouw' zegt hij wijzend naar het meisje dat een meter of twintig bij een ander tafeltje lege frisdrankflesjes en koffiekopjes aan het opruimen is. Een vervelende klus, want het stikt van de wespen die zich op de zoete colaresten van de glazen storten.
Laatst werd ik voor het eerst in mijn leven door een wesp gestoken. Ik dacht dat een collega haar sigaret op mijn arm uitdrukte. Even heb ik haar vragend aangekeken maar toen ze een trekje nam en de pijn alleen maar erger werd, zag ik het geel-zwarte onderkruipsel vastgeklampt aan mijn onderarm. Ik werd gestoken, precies op het randje van mijn tatoeage. Het is een litteken geworden. 'Hoerenbeest', zo noemde ik de wesp. Ik heb vrijwel altijd klasse.
Lees ook: Malou: 'Hoe denk je op deze manier een normale vent te pakken?'
Weet je nog? Toen? Pre-corrie?
De kleuter rent langs de tafeltjes naar het meisje in de bediening en tikt haar aan. 'Bitterballen' zegt hij. Het meisje negeert het kind. Ze heeft een bierviltje op een glas gelegd waardoor er nu een wesp gevangen zit. 'Bitterballen' zegt de kleuter weer. Ze pakt het longdrinkglas met het viltje vast en begint te schudden. 'Neem me niet kwalijk, dame' klinkt het vanaf de loungebank, 'die jongeman daar wil graag wat bestellen bij u.' Het meisje kijkt op, en dan naar de kleuter. 'Bitterballen, bit-ter-bal-len', de kleuter klinkt driftig.
'Zeg maar tegen je vader dat hij zelf naar de balie mag lopen om zijn bestelling door te geven, het is selfservice' antwoordt het meisje met een schuin oog naar de loungebank. Het jongetje probeert het nog een laatste keer, wijzend naar zijn grote vader die verderop door middel van non-verbale communicatie en een menukaart zijn zin probeert door te drukken.
'Bitterballen' sist de kleuter.
'Nee' zegt het meisje 'die zijn allemaal op.'
Weet je nog? Toen? Pre-corrie?
Lees ook: Malou: 'Ik verlang naar het geluid van laminaatgetik bij opa en oma'
Ik grinnik naar het meisje wanneer ze met een krat vieze vaat langsloopt. Het glas met het bierviltje heeft ze laten staan. De wesp baddert in het kleine restje frisdrank en vliegt zo nu en dan omhoog. Als ik heel goed luister hoor ik dat het dier zijn kop stoot tegen het Heineken-logo. Misschien beeld ik me het in. Ik heb laatst gelezen dat het geluid in natuurfilms wordt nagesynchroniseerd, vooral bij broedende vogels. Er worden geluidsopnames gemaakt van vogels in een gecreëerde broedplaats waar microfoontjes in zijn verstopt. Het geluid van krakende eierschalen en het getik van de snaveltjes die de eerste echte barst naar de buitenwereld maken zijn in scène gezet. Het is niet wat het lijkt, zelden hoor je wat je daadwerkelijk ziet.
Weet je nog? Toen? Pre-corrie? Gelukkig voor de wespen gaan de terrassen straks weer open. Ook zij hebben het lang zonder de restlagen cola moeten doen.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
