Malou: 'Ik was effe vergeten dat ik nu vegetariër ben'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Ik eet geen vlees meer. Iets wat ik al heel lang semi deed, behalve als ik er geen zin in had. In de laatste week van december 2019 ben ik achter mijn laptop gaan zitten en heb ik gedaan waar ik mijn eigen varkenskop al een jaar of drie voor in het zand stak: ik schonk een gifbeker in en dronk 'm leeg. Ik keek naar Zondag met Lubach en daarna naar de meest walgelijke filmpjes die lieten zien hoe het uitgebakken stukje puur geluk, ook wel bekend als bacon, op mijn bord terecht was gekomen. Ik zag dingen die helemaal niks meer te maken hadden met mijn geluk en besloot niet meer gelukkig te kunnen worden van dierenleed.
Ik at al weinig vlees, iets waar ik als semi-vegetariër graag mee te koop liep.
'Oh, ik eet ook echt bijna geen vlees hoor. En als ik het al eet alleen maar biologisch.'
Gelul natuurlijk, want zoals iedere semi-vegetariër probeer je goed te doen totdat het moeite kost.
Lees ook: Malou: 'In een boze kerk staan grote beelden van Jezus aan het kruis'
Ik logeerde in een hotel samen met mijn vegetarische vriendin Carolien en bestormde het ontbijtbuffet met maar één doel. Vol afschuw keek ze naar mijn bord. Ik hoorde de teleurstelling in haar stem. 'Lou… ik dacht dat jij geen vlees at?' 'Klopt', antwoordde ik, 'dit is geen vlees, dit is bacon.'
Vanaf 1 januari dus echt geen vlees meer. En ook geen bacon. En ook geen babi ketjap van mijn moeder. Iets wat ik mijn Indische familie ruim van tevoren heb laten weten. Mijn broertjes Toos (die eigenlijk Rik heet maar die we na een gordelroosinfectie Toos zijn gaan noemen) en Koen reageerden zo:
'Nou en', zei de een.
'Boeie', zei de ander.
Sindsdien appen ze mij regelmatig foto's van uitgebakken reepjes puur geluk en afgekloven kippenkarkas. Zij eten mijn deel. Dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken, sturen ze dan. Mama maakte babi ketjap voor kerst, als afscheid.
Eerlijk is eerlijk. Ik moet wennen aan cold turkey, of de cold turkey substitute in dit geval. Het is niet zo dat ik moeite heb omdat ik smacht naar vlees. Ik vergeet soms dat ik het niet meer eet.
Lees ook: Malou: 'Een bloedmooie vrouw kijkt op en ik vind mijn jas acuut stom'
Bij het ontwaken ergens in de middag op 1 januari bestel ik in mijn halfslaap een pizza die ik vijf minuten later moet annuleren omdat 'perfect pepperoni' tot een vorig leven behoort. Op 2 januari haal ik een broodje kip pesto op het station dat ik drie minuten later probeer te retourneren voor een mozzarella sandwich.
'Ja sorry, ik was effe vergeten dat ik nu vegetariër ben.'
In de supermarkt moet ik drie keer iets terugleggen. Dingen die ik in mijn semi-vegetarische-tijdperk zonder na te denken in mijn mandje gooide en eigenlijk nooit meetelde als geslacht dier omdat er ook een pak vega-burgers in mijn winkelmandje lag.
Wat ik ook heel erg mis is de lieve slager bij mij om de hoek die me bij binnenkomst aanspreekt met 'hallo mijn lieve dochter', me vervolgens volpropt met baklava en bij het weggaan zegt 'dag mooie prinses.'
Dat, en bacon.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
