Malou: 'Een meneer vond het asociaal dat ik patat at in de trein'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Mijn vriend Wes geeft een feestje. Met paspoort op zak stap ik op Amsterdam Centraal in de intercity naar Rotterdam. Een wereldreis van veertig minuten. Het was een chaotische dag en ik heb nog niet gegeten dus koop vlak voordat ik de trein inspring een patat en een blik cola. Iets waar ik me opgelaten over voel als ik een plekje in de drukke coupé vind. Binnen een fractie van een seconde ruikt de hele coupé naar snackbar. Iets waaraan ik me bij anderen nooit stoor, maar ik denk de irritatie in de ogen van mijn medereizigers direct te kunnen lezen.
Dit komt omdat ik ooit een keer werd aangesproken door een meneer die het asociaal vond dat ik patat at in de trein. Hij vond dat het stonk. Het feit dat hij zijn stem verhief en daarmee het aso-duel ruimschoots won had hij niet in de gaten. Dat hij ervoor heeft gezorgd dat ik me nu altijd afvraag of mensen zich aan mij storen in de trein wanneer ik iets anders doe dan ademhalen en apathisch uit het raam kijken weet hij ook niet, de zak.
Lees ook: Malou: 'Er staan Nederlanders in de rij die het unexeptebol vinden'
Aangekomen op het feestje begin ik me af te vragen of Wes überhaupt wel een feestje had moeten geven. Als een ADHD’er op steroïden loopt hij langs de gearriveerde gasten die bij binnenkomst zijn beledigd door een dragqueen.
Wes huurde haar in. ‘Grappig, hè?, vraagt hij aan iedereen die zojuist in de zeik is genomen.
Ik word vriendelijk én dwingend verzocht mijn jas naar de garderobe te brengen en me vooral te storten op het barpersoneel. ‘Neem een drankie lieverd. Hup, neem drinken.’ Ik vraag aan Wes of alles goed met hem gaat. Hij zucht en zegt dat hij overloopt van de stress. ‘Meid, even serieus, als jij eens wist….’, hij maakt zijn zin niet af.
Ik kijk naar zijn geliefde een paar meter verderop, hij staat er ontspannen bij. Wes vraagt nog een keer of ik wel écht iets te drinken ga bestellen.
De dragqueen die de gasten beledigend welkom heet is niet het enige verrassingselement wat Wes heeft ingehuurd op zijn feestje.
Lees ook: Malou: 'In de geparkeerde auto ligt een oude man. Hij oogt morsdood'
Ook is er een goochelaar die zichzelf erg serieus neemt. Er is geen ontkomen aan, de fucker.
Opeens wordt het stil in de zaal. Wes pakt de microfoon aan van de dj en een brief uit zijn kontzak. Een volgeschreven tranentrekkend-A4’tje later vraagt Wes zijn lieve vriend ten huwelijk. Het antwoord is ja. De steroïden en ADHD worden weggespoeld met champagne en de stress van Wes - geef die man een T-shirt met deze tekst - verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Die avond kreeg iedereen op hetzelfde moment een roze bril cadeau. Alles werd besprenkeld met een beetje liefde. De wereld ziet er gewoon net iets mooier uit dan daarvoor. Op de terugweg in de trein zie ik iemand patat eten. Er zitten uitjes op en hij knoeit mayonaise en pindasaus op zijn jas. Ik haal diep adem.
Wat ruikt dat eigenlijk lekker.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
