Malou: 'Ik krijg elk kwartaal een boze blauwe envelop op de mat'
Malou Holshuijsen, presentatrice bij Radio 1 voor BNN VARA, schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Administratie op orde houden is niet een van mijn kerncompetenties. Mijn portemonnee weerspiegelt mijn brein. Wanneer ik ‘m open – stilstaand voor een gesloten poortje op Amsterdam Centraal met achter mij een hijgende haastige man – om mijn ov-kaart te pakken, dwarrelen de belangrijke bonnetjes op de grond. Dat ze belangrijk zijn, heb ik me laten vertellen door een boekhoudende vriendin. Veel dure dingen kopen en de bonnetjes bewaren, is wat ze zei. Dat het niet gold voor kleding had ik er zelf bij moeten bedenken. Ik probeer in te checken voor de trein met mijn museumjaarkaart, waarna de man achter me zucht en het een beter idee vindt aan te sluiten in de rij voor het poortje naast me, achter zes toeristen. Dat had ik hem vooraf ook wel kunnen vertellen. Iets wat ik geregeld doe. ‘Dit gaat wel effe duren, vrees ik!’
Lees ook: Malou: 'Wat gaat er om in het hoofd van een voorwielendief?'
Ik ben de reïncarnatie van Mozart zonder muzikaal talent. Dat was een creatieve chaoot en een heel goede minnaar. Dat laatste verzin ik erbij om aan te tonen hoe creatief ik ben. Chaos kost geld. Veel geld in mijn geval. Elk kwartaal ligt er een boze blauwe envelop op de mat met een grote boze boete voor het wederom te laat aangifte doen van mijn inkomsten. Die boete betaal ik als het laatste dwangbevel met toebehorende administratiekosten en de groetjes van Willem-Alexander mij na een lange dag werken opwacht.
‘In naam der Koning’ staat er op zo’n brief. Alsof hij zelf op maandagavond aan de deur klopt om je geluidsinstallatie in beslag te nemen als je niet aan je betalingsverplichting hebt voldaan. ‘Amalia, rol jij de snoertjes even op?’
Het lijkt me sterk, toch wil ik het risico niet nemen. Op de valreep betaal ik het openstaande bedrag, de vijfenzestig euro boete voor de eerste keer niet betalen en de 3 procent administratiekosten over het totale openstaande bedrag. Betaalverzuimboete. Vroeger was verzuim nog te fixen met een briefje van je ouders. Bij de belastingdienst geven ze geen fuck om wie je moeder is.
Administratie is toevallig wel een kerncompetentie van de belastingdienst. Laatst kreeg ik een brief met het woord ‘naheffing’. Een smerig woord dat voornamelijk wordt gebruikt door mensen zonder empathie, ambitie en kledingsmaak. Toen ik de belastingtelefoon belde, kreeg ik iemand aan de telefoon die het woord ‘naheffing’ vloeiend over zijn tong kon laten rollen. Hij deed het een paar keer.
De naheffing heeft te maken met een fout die in het jaar 2016 is gemaakt. Niet door mij maar door de belastingdienst. De naheffing heeft ook veel nullen achter een cijfer boven de vijf.
‘Het is dus niet mijn schuld?’ vroeg ik de naheffer met ongepast enthousiasme?
Het was niet mijn schuld. Echter, de fout van de belastingdienst gaat mij duizenden euro’s kosten.
‘U hoeft de naheffing niet in een keer over te maken, mevrouw,’ klonk het aan de andere kant van de lijn.
Lees ook: Malou: 'Ik ging met kids naar Artis. En wat vonden ze het leukst?'
Ik vroeg of de belastingdienst 3 procent van het totaalbedrag zou aftrekken, omdat ze in principe aan de late kant zijn met het naheffen van 2016.
‘Zo werkt het helaas niet, mevrouw.’
Ik vroeg of hij de groetjes kon doen aan de Koning.
Ook dat werkt helaas niet zo.
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.
