Voordat ik zwanger werd, had ik er nog nooit van gehoord, nu bepaalt-ie mijn leven. De babyuitzetlijst. Een opsomming van alles wat nodig is voor de komst van je kind. Op internet zijn er honderden te vinden. De één draait om duurzaamheid, de ander om de 'beste koop'. Maar ze hebben allemaal iets gemeen: ze zijn lang. Heel. Lang. En als je niet alle vakjes weet af te vinken, ben je gezakt voor het ouderschap. Zo voelt het in elk geval voor mij.

Lees ook: Presentatrice Lisette Wellens: 'Ik ben erg benieuwd naar de bevalling'

Aangezien ik niet van half werk hou, vul ik de basislijst aan met tips van vriendinnen. Speciaal ondergoed, hydrogel breast discs, en oma in spe (tevens professioneel bekijker van nutteloze YouTube-filmpjes) doet een dui in het zakje met 'Mijn favoriete babyproducten' van een blijkbaar heel populaire momfluencer. Ik schrijf alles braaf op. Onwetende omstanders zien mijn groeiende buik en zeggen dingen als: 'Vergeet niet te genieten' en: 'Zwanger zijn van de eerste maak je maar één keer mee.' Weten zij veel dat ik inmiddels ben veranderd in een wandelende checklist.

De conversaties tussen mijn vriend Alwin en mij zijn voor mensen die geen kind verwachten onverstaanbaar. 'Artipoppe of Tula?' De Diaperchamp of de Korbell?' Gelukkig is er in deze keuzebrij steeds één vaste waarde geweest: de wieg. Ooit door mijn opa gemaakt en na vier kinderen en zeven kleinkinderen staat hij nu op de zolder van mijn moeder, te wachten op de volgende generatie. Zo zag ik het voor me: zet wiegje in auto, rij naar huis, zet wiegje in babykamer, klaar. Het werd: zet wiegje in auto, krijg appje van bezorgde tante die zich afvraagt of 'dat oude ding' wel veilig is, beland na snel googelen in een online babyveiligheidsfuik, concludeer dat de tussenruimtes te groot zijn waardoor ons kind een arm zou kunnen breken, realiseer dat er iets bedacht moet worden, weet niet wat, krijg kortsluiting in hoofd.

Lees ook: Lisette Wellens: 'Ik ben helemaal gewend aan mijn blotebillengezicht'

Alwin oppert voorzichtig 'dat een co-sleeper ook best kan, omdat die tegelijk ook een wiegje is.' Maar waar ik altijd al moeilijk van een plan af te brengen ben, is dat in deze negen maanden helemaal onmogelijk. Ik besluit dat er veilige bekleding moet komen. En laat mijn moeder nou precies zoiets al eens gemaakt hebben. Wit met pastelkleurige sterren. Niet mijn droombekleding, maar perfect als patroon, zodat de kleermaker niet from scratch hoeft te beginnen. Klein detail: de bekleding is zoek. Wat er tussen de geboorte van kleinkind zeven en nu mee is gebeurd, mijn tantes hebben geen idee. Ze beloven hun zolders goed uit te kammen. Dagenlang blijft het stil. Dan komt het verlossende woord: de bekleding is terecht. Aangetekend verstuurd komt-ie naar me toe. Zelden was iemand zo blij met een vergeeld stuk stof. Nu nog naar de kleermaker en dan kan ik 'wieg' eindelijk afvinken. Nog maar 35 vakjes te gaan. Dan ga ik echt van mijn zwangerschap genieten. Beloofd. Want zwanger zijn van de eerste, dat maak je maar één keer mee.

Wil je meer lezen van Lisette? Goed nieuws: Lisette is &C's nieuwste columnist. Deze column vind je in &C's julinummer 'Schaamteloos jezelf' dat nu in de winkels ligt. Of bestel 'm hier.