Malou: 'Ik verlang naar het geluid van laminaatgetik bij opa en oma'
Malou Holshuijsen schrijft over de schoonheid van het leven met alle vieze randjes die daarbij horen. Niet zoals het staat afgebeeld op haar Instagram account: zoet en onbesmet, maar met alle gebreken en mislukkingen. Leve het ongemak, weg met de schaamte.
Overmorgen is mijn oma jarig, een dag waar ik altijd naar uitkijk. Er is een kringetje in de tuin, filter of senseo-koffie én slagroomtaart met Tsjernobyl-mandarijntjes. Tsjernobyl-mandarijntjes zijn mandarijntjes uit blik waar zoveel troep inzit dat de vruchtjes lichtgeven in het donker. Er bestaan ook Tsjernobyl-kersen maar die zitten niet op de slagroomtaart van oma.
Wanneer ik haar aan de telefoon heb laat ze weten dat het toch wel jammer is dat ze het niet kan vieren. Corrie gooit roet in het eten.
'Wie?'
'Corrie!'
'Corrie wie?'
'Corrie corona.'
Lees ook: Malou: 'De anderhalvemetersamenleving is op z'n mooist in de trein'
We lachen. Ik vertel haar dat ik zo op televisie te zien ben om ongegeneerd reclame te maken voor de serie die ik samen met Paul de Munnik en Peter Heerschop heb gemaakt. Ook vertel ik dat ik een column over haar ga schrijven waarin ik ongegeneerd reclame maak voor de serie die ik samen met Paul de Mu… Afijn.
Ik leg uit hoe laat ze haar tv op welk net moet zetten.
'Net dertien'
'Zestien?'
'DIERTIEN'
'DERTIEN?'
'Ja, dertien.'
De vorige keer dat ik op televisie te zien was had ik het niet vooraf laten weten. Ze werd opgebeld door een vriendin, zij had het wel gezien.
Oma vertelt dat ze weer naar de Albert Heijn is geweest en dat het goed ging. Het was er heel erg rustig en er stonden niet van die drukke strepen op de grond. Mijn oma wordt nerveus van drukke pijlen in de gangen van de supermarkt.
'Je raadt nooit wat ik bij de Albert Heijn heb meegenomen?'
'Nou?'
'Een verjaardagsjurkje! 10 euro! Het staat me goed!'
Mijn oma staat alles goed, behalve binnenblijven.
Twee jaar geleden wandelden we door de straten van Lissabon, samen op vakantie, iedere dag in een andere jurk van rond de tien euro. Niemand geloofde dat mijn oma mijn oma was. 'Duas irmãs' werd ons nageroepen. Twee zussen.
'Wat roepen ze nou?'
'Dat ze je wel zien zitten in die mooie jurk oma.'
'Och, ik ben oud. Ik ben hier met jou.'
Lees ook: Malou: 'Mensen vragen nu of het bij mij ook begint te kriebelen'
'Het is maar goed dat de kappers weer open gaan, al was het meteen heel erg druk.'
Een wachtrij.
'Ik laat opa, eerst. Wacht ik geef hem je even, hij eet een banaan. Oh, ik heb trouwens bloemen van hem gekregen, op moederdag. Hij zei altijd 'je bent mijn moeder niet dus waarom moet ik jou bloemen geven' maar ik heb ze nu toch gehad. Een boeket, volgens mij best duur.'
Ik hoor haar hakken op het laminaat.
Tik, tik, tik, tik.
Het geluid van binnen bij mijn opa en oma.
Ik verlang naar het geluid waar ik me normaalgesproken aan zou storen.
'Hier is je opa. Kanaal zestien was het he?'
'Dertien oma, kanaal dertien.'
Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.