Anna Karolina #102: Dame in nood
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Deze week is de spanning om te snijden. Hoe komt Anna weg bij de duistere, maar o zo knappe vreemdeling?
Ik doe de deur zachtjes op slot en sta ineens in een prachtige badkamer met oude vergulde kranen, marmeren muren en een groot bad. Wow. Dit lijkt wel een of andere erotische thrillerscène uit een Franse film. Ik, samen met een opwindend duister heerschap, in een verlaten historisch pand, waar ik als de sodemieter uit moet zien te geraken. Last tango in Paris anyone…
Lees ook: Anna Karolina #101: In het nauw
'Shit, shit, shit.'
Ik draai de kraan open en al snel vult de ruimte zich met de warme dampen. Zweetdruppeltjes rollen langs mijn slapen naar beneden. Ik voel me wanhopig en radeloos.
'Schiet je op? Het hoeft allemaal niet al te schoon hè.'
Opschieten? Ik was eerder van plan dit alles zo lang mogelijk te rekken. Des te langer ik alleen opgesloten kan zitten, des te beter. Hier ben ik veilig. En dat zal Juul en Daan genoeg tijd geven om mij te bevrijden.
'Ik maak geen grappen. Kom eruit!'
Mijn lijf schrikt van zijn gebiedende brul. Ik veeg de inmiddels aangeslagen badkamerspiegel schoon en zonder erbij na te denken begin ik mijn make-up bij te werken. Ik graai naar een parfumtester die altijd wel ergens verdwaald rondslingert in mijn tas en geef mijn lippen een lik gloss. Vraag me niet waarom, maar ik voel me er instant sterker door. Alsof ik er een masker op heb gesmeerd en nu klaar ben voor mijn rol. Zo was ik een halfuur geleden nog de zogenaamde redder van Juul, en zo ben ik ineens de dame in nood. Dit voelt als de omgekeerde wereld. Ik werp nog een laatste blik in de spiegel. Ik moet hem doen geloven dat alles wat ik beweer klopt. Zodra hij de werkelijkheid achterhaalt is het afgelopen.
'Anna! Komen. Nu!'
Ik stap naar buiten.
'Aha. Je dacht, ik ga mezelf lekker opfrissen zodat ik zometeen weer lekker smerig kan worden. Doe die kleren uit.'
Damirs donkere ogen kijken me strak aan. Hij heeft zijn handdoek verwisseld voor een strakke zwarte boxershort. Zijn opwinding tekent zich duidelijk af. Hij doet een aantal stappen naar voren. Ik hou hem op afstand door mijn armen uit te strekken. Even een showtje opvoeren nu, er zit niks anders op.
'Weet je, ik lust wel een glaasje bubbels.'
Ik weet zo snel niks anders te verzinnen. Wil hem op afstand houden. Zo lang mogelijk.
'Goed.'
'En een oestertje erbij zou ook wel smaken. Of sushi. Heb je dat?'
Hij grijnst en het lijkt erop dat hij weet dat ik klem sta.
'Champagne komt eraan. Sushi is al besteld. Daar hou ik zelf ook van. Ben zo terug. En dan wil ik je naakt. Helemaal.'
Hij loopt het vertrek uit. Die benen, man o man. Ik heb één zwakte en dat zijn voetbalbenen, en dit exemplaar verdient een podium. Maar niet nu!
Ik gris naar mijn mobiel. Waar blijft Juul toch? En dan bedenk ik me ineens dat ze natuurlijk gewoon met die hele Joost mee is naar zijn huis. Zijn vrouw was weg. Dit gaat helemaal fout zo. Ik moet een plan B bedenken, en wel snel. Ik hoor de stappen van Damir.
Lees ook: Anna Karolina #100: De stalker
'Weet je, ik ga even Julia bellen. Waar ze blijven.'
'O, ik red het anders ook alleen met jou hoor.'
'Nou ik niet.'
'Wat bedoel je daarmee?'
Verzin iets, verzin iets!
'Eh, nou, dat één op één maar een beetje saai is niet?'
Bingo. De blik van Damir wordt nu helemaal donker. Blijven lullen nu en dan bij de eerste mogelijkheid rennen voor mijn leven.
'Aha, duidelijk. Dus ik doe je niks?'
Damir komt nu dichter tegen me aan staan en drukt zijn erectie tegen me aan.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
Anna Karolina is even op vakantie, daarom blikken we op andc.tv de komende weken terug op het moment dat ze Damir ontmoette.
