Anna Karolina #75: Controle
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. De angstaanval van Anna in Berlijn heeft Daan aan het denken gezet.
'Anna, doe je ogen open, kom op, je kan het.'
Ik ken de mannenstem in de verte. Het is mijn liefde. Mijn Daan. Het voelt niet meer koud onder me. Ik lig in een bed. Een schoon bed. Hotel? Nee, het ruikt er typisch. Ik ken deze lucht. Van laatst. Met Juul. Ik lig in het ziekenhuis. Ziekenhuis. Ik? Waarom?
'Ze moet tot rust komen. Haar bloeddruk is laag. Laat u haar maar even. We roepen u wel als uw vrouw weer wakker is. Ze moet nu echt slapen.'
'He, ben ik in Nederland? Ik was toch in Berlijn.'
'Anna, spaar je krachten.'
Lees ook: Anna Karolina #74: De gevallen vrouw
'Ik voel de warmte en ik zink weg in een diepe slaap. Ik vlieg over de wereld. Ik zie alles van bovenaf. Het voelt eng. Ik wil dalen. Ik wil mijn leven terug. Ik dwing mezelf wakker te worden, maar val iedere keer als ik even mijn ogen open weer binnen enkele tellen terug in slaap en de droom begint van voor af aan. Ik weet niet hoe lang het duurt voordat ik voor de zoveelste keer wakker word. Nu lukt het wel. Ik open mijn ogen.'
'Liefje.'
'Daan.'
'Rustig maar. Je ligt in het ziekenhuis.'
'Zijn we in Nederland?'
'Nee, in Berlijn nog. Ik heb mijn werk gebeld dat ik er nog een paar dagen aan vastplak. Ik blijf bij je.'
'Maar ik hoorde een stem in het Nederlands iets zeggen over mijn toestand.'
'Ja, een Nederlandse dokter op de afdeling schat. Wel zo fijn!'
'Ik, ik snap er niks van.'
'Anna, je hebt een soort van angstaanval gehad. Ze willen je ter observatie even hier houden. Ik blijf bij je. Als je dat goed vindt tenminste.'
'Hier blijven? Voor hoe lang? Dat klinkt niet goed. Ik voel me weer beter hoor. Ik ben flauwgevallen, that’s all.'
Lees ook: Anna Karolina #73: De zoen
'Beter het zekere voor het onzekere nemen, lieverd.'
Daan kust me en streelt over mijn wang.
'Waar is J.?'
'Die blonde rakker van je is ervan door. Ik heb hem weggestuurd. Lijkt me logisch in deze situatie.'
'Deze situatie? Waar heb je het over. Je doet raar. En hij was lief voor me.'
De denkrimpels op Daans voorhoofd worden dieper en hij drukt zijn kaken even op elkaar voordat hij begint te praten.
'Ik, ik kan alleen zeggen dat ik blij ben dat je me achterna bent gereisd. Ik dacht, even een paar dagen met mijn maat ertussen uit om ouderwets op boevenpad te gaan. Maar ik ben er zo klaar mee Anna. Dat rondhangen, doelloos. Dat deed ik toen ik nog met Claudia was ook vaak. Maar de avonden dat wij samen waren voelde ik me rustig en op mijn plek. Ik wil dat niet verliezen. Wij moeten niet meer uit elkaar zijn.'
Daan lijkt oprecht. De man die voorstelde om eerst nog te daten en een tijdje te doen alsof we elkaar net kennen wil nu gaan voor een leven samen. Wij. Voor altijd.
Tranen wellen op en stromen langs mijn slapen naar beneden. Daan buigt over me heen en kust ze een voor een weg.
'Laat het maar gaan. Het is niet niks allemaal.'
Ik wil het bed uit stappen en frisse lucht happen. Ik kan het niet bevatten. Hoe kan dit er allemaal zo anders uitzien dan vanochtend. Het gedoe met Daan voelde zeker al een lange tijd aan als een rollercoaster, maar met deze nieuwe wending is dat allemaal maar kinderspel. Dit heb ik altijd gewild. Toch? Ben ik hier echt aan toe? Het enige waar ik gisterenavond nog mee bezig was, was de juiste outfit uitzoeken om Daan weer te verleiden. En vanochtend liep ik nog gearmd met J. En nu? Wie de fuck ben ik? Wat ga ik nu doen?
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina
