Roy (28) en Femke (28) zijn negen jaar samen en verloofd. In juni 2018 moesten ze plots beslissen of ze aan kinderen wilden beginnen, want het was nu of nooit. Femke had kort daarvoor gehoord dat ze het Polycysteus Ovarium Syndroom (PCOS) heeft, een hormoonstoornis waarbij cystes op haar eierstokken groeien. Reden voor de huisarts om een eventuele kinderwens aan te kaarten. Dat ze over een paar jaar niet meer ongesteld zou worden, was namelijk een reële optie. Inmiddels zitten ze midden in hun derde ICSI-traject (intracytoplasmatische spermainjectie). Hierbij wordt kunstmatig één goede zaadcel direct in een eicel geplaatst, waarna de geïnjecteerde eicel terug in de baarmoeder wordt geplaatst.

Lees ook: Christel verloor haar ongeboren baby bij een auto-ongeluk

Femke: 'Ik had al ruim een halfjaar last van een onregelmatige cyclus. Daarom en omdat mijn zus PCOS heeft, werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis voor een echo. De diagnose volgde snel: ook PCOS. Omdat mijn zus destijds al ruim een jaar niet meer ongesteld was geworden, was dit reden voor de huisarts om onze kinderwens aan te kaarten. Als we kinderen wilden, was het nu of nooit.'
Roy: 'Voor mijn 30ste wilde ik best kinderen, maar absoluut nog niet op mijn 26ste. Door deze diagnose werden we voor mijn gevoel hardhandig de volgende levensfase in geduwd. Terwijl ik nog met z'n tweeën wilde genieten van de vrijheid die we hadden. Dat maakte het heftig.'

Femke: 'Er was ook een zekere tijdsdruk. Niemand verplichtte ons natuurlijk om direct aan kinderen te beginnen, maar het zou niet verstandig zijn om lang te wachten. Onze kans op een kind zou alleen maar verslechteren, hoe ouder we werden. We wilden achteraf geen spijt hebben.'
Roy: 'Op een gegeven moment heb ik heel plat aan mezelf gevraagd: wil ik kinderen? Toen mijn antwoord volmondig 'ja' was, wist ik dat we ervoor moesten gaan. Al vond ik het wel eng, want ik had geen idee waar we aan begonnen.'

Lees ook: Hanneke: 'Je moet nooit wijzen en vragen of iemand zwanger is'

Femke: 'Ik heb flink met mijn diagnose geworsteld. Ik vond het oneerlijk. Ik leefde gezond en zorgde goed voor mezelf. Het frustreerde me enorm. Ik voelde me ook schuldig. Door míj waren we nu in de medische molen terechtgekomen.'
Roy: 'Femke heb ik nooit iets verweten. Voor mijn gevoel is dit gewoon domme pech geweest. Daar kunnen we beiden niets aan doen. In de vruchtbaarheidskliniek bleek ook hoeveel er met PCOS eigenlijk nog mogelijk is. We konden het zelfs op de natuurlijke wijze proberen als we wilden. Anders zouden we pillen krijgen om Femkes eisprong op te wekken.'

Femke: 'Ons eerste bezoek aan de vruchtbaarheidspoli vond ik heel onwerkelijk. De wachtkamer zat verscholen achter een gordijn. Ik besef goed dat dit werd gedaan om privacyredenen, maar het voelde als een zondehoekje. En toen die eerste zin van de gynaecoloog…'
Roy: ''Zo, daar zitten jullie dan. In de vruchtbaarheidskliniek.''

Femke: 'Als er een cue was om te gaan huilen, dan was die het.'

Benieuwd hoe zij het zware ISCI-traject ervaren? Lees het hele verhaal in de nieuwste editie van &C 'Nu is het mijn beurt', die nu in de winkel ligt. Je kunt het nummer ook hier bestellen of lees het artikel op Blendle. En hé, dat is leuk! Chantal heeft voor Blendle haar favoriete artikelen allertijden geselecteerd, en wij mogen je daarom twee maanden gratis toegang tot Blendle geven! Meer info vind je hier.