Anna Karolina #173: Het geheim van Damir
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Damir houdt al een lange tijd iets achter maar vanavond lucht hij zijn hart.
Verward strijk ik door mijn lange haren en blaas wat zwaarmoedige lucht uit. Ik kan niet zeggen dat ik geen mooie vrouwen in mijn leven heb gekend. Ik heb er met velen ook intieme relaties gehad. Maar geeneen doet me zo beven van verlangen als Anna. Wat het precies aan haar is weet ik niet, maar mijn lijf reageert op haar aanwezigheid. Het is het niet weten hoe onweerstaanbaar ze is voor mij ofzo. Alsof ze iedere keer weer verbaasd is over de uitwerking die ze op me heeft. Maar nu ze zich gedraagt als een bang klein kind, irriteert ze me tot op het bot. Ik ben zeker geen heilige, maar moeilijke situaties ga ik niet zomaar uit de weg.
Lees ook: Anna Karolina #172: De cold shoulder
'Kunnen we echt niet weg Damir? Ik weet niet hoe ik het moet vertellen aan Daan.'
'Anna, hou op. Je gaat de confrontatie aan, en als je wil ga ik met je mee. Trouwens, we moeten het nieuws ook aan Juul vertellen.'
Ik knijp hard in haar hand en voel hoe haar ranke vingers zich voegen naar mijn greep.
'Sinds wanneer ben jij zo'n moraalridder?'
Haar ogen draaien geërgerd weg en ik slik. Er is namelijk iets dat ik voor iedereen achterhoud, niemand weet ervan, niemand weet de ware reden dat ik zo achter Joost aanzit. Ik hoop dat Anna het uiteindelijk zal begrijpen, als ze de hele historie hoort. Ze moet. Als haar gevoelens voor mij echt zijn, gaat ze het begrijpen. Ergens voel ik me een hypocriete lul dat ik haar nu dwing eerlijk te zijn en de confrontatie met Daan aan te gaan, want ikzelf durf het nog niet. Het is niet de juiste tijd. Er is nu gewoonweg te veel gaande.
'Oké, meneer zegt niks meer merk ik. Weet je wat, anders ga jij naar Juul en ik naar Daan. Ik kan en wil Juul niet onder de ogen komen nu. Onze vriendschap is niet al te best op dit moment en ik wil het niet nog erger maken. Trouwens, jij hebt met haar aangepapt, niet ik. Dat ik nu voor jou kies moet eigenlijk niet eens raar zijn. Ze wist altijd al wat ik voor je voelde. Het is jouw fout geweest in die vage zaak om haar voor je karretje te spannen. Ga jij dat maar uitleggen aan haar. Ik vang de klappen daarna wel op.'
'Wat ga je tegen Daan zeggen?'
'De waarheid.'
'Alles?'
'Alles.'
Ik trek haar naar me toe en ruik haar vochtige haren. Ook al heb ik haar zonet nog midden op het wegdek genomen, ik verlang weer naar haar. Haar vrouwelijkheid die niet te evenaren is. Haar volledige overgave. En dan die blik. Die blik in haar ogen die alles zegt, die de gevaarlijke waarheid vertelt van een vrouw die liefde voor me voelt. Zo snel en zo heftig. Nooit heb ik dit verwacht. Zal ze het begrijpen als ik haar vertel dat ik niet met haar kan trouwen. Niet omdat ik het niet wil, ook al vind ik het nog te vroeg. Maar omdat iets uit mijn verleden nog niet helemaal afgesloten is. Het vreet ontzettend aan me. Het borrelt en ik krijg amper lucht. En voor ik het weet doet mijn lichaam wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik wil het stoppen, maar mijn lippen doen het tegenovergestelde.
'Ik moet je iets vertellen voordat je uitstapt, Anna.'
Anna kijkt me met haar grote vragende ogen aan en ik concludeer dat ze al een aantal tellen aan het wachten is op een antwoord op iets wat totaal langs me heen is gegaan. Maar dat doet er niet meer toe.
'Damir, wat is er? Je maakt me bang.'
Haar borst gaat op en neer en ik zou er alles voor geven om haar nu te kalmeren, maar ik weet dat de storm zometeen pas gaat beginnen.
'Er is een ander.'
Lees ook: Anna Karolina #171: De vrijpartij
'Wat?'
'Ik had het je eerder moeten vertellen, maar ik heb nooit gedacht dat wat wij hadden zo snel en zo diep zou gaan…'
Ik bevind me weer op mijn knieën in de limousine, maar deze keer niet om haar mijn liefde te verklaren. Deze keer om mijn grote, donkere geheim aan het licht te brengen, dat wellicht het einde gaat betekenen van ons.
'Wtf, wat zeg je nou precies? Een ander? Iemand anders dan Juul?'
'Anna, ik ben getrouwd.'
Ik voel een vlakke hand op mijn wang en kijk in de angstige ogen van mijn liefde.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
